Proza
Stijlestafette: Politierapport
Door Max Urai | beeld: Victoria Catalina DiazVoor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven.
Hieronder beschreven gebeurtenissen vonden plaats voor de ingang van café Van Zuylen te Amsterdam om 01:00 in de nacht van vrijdag op zaterdag jongstleden. Drie jonge stadsbewoners bevonden zich op de brug tegenover eerdergenoemde café. Een van hen, een blanke man van begin twintig, probeerde met enig geweld het slot van een herenfiets met een kinderzitje open te krijgen. Een vrouw was enkele meters van hem vandaan aan het overgeven op de straat en werd hierbij ondersteund door een tweede man. Twee omstanders bekeken dit tafereel maar grepen niet in. Een ruime Volvo reed de straat in en stopte. Zodra ze de aanwezigheid van dit voertuig opmerkten ging het eerdergenoemde drietal staan. De bestuurder stapte uit en tilde de fiets die de eerste man probeerde te ontgrendelen op de fietsendrager van het voertuig. Daarna liet hij de vrouw in het voertuig plaatsnemen. De bestuurder nam plaats achter het stuur en reed weg. Ooggetuigen geven aan dat bij geen van deze handelingen excessief geweld werd gebruikt. Gezien haar geschatte promillage is het echter onduidelijk in welke mate de vrouw vrijwillig met de man meeging. De twee achtergebleven mannen verwijderden zichzelf vrijwillig en op eigen kracht. Ooggetuigen geven aan dat hierna de openbare orde wederkeerde.
Over de auteur
Max Urai (1991) houdt van mandarijntjes, anarchisme, science-fiction, The Mountain Goats, dikke Amerikaanse romans, zelf chili maken, Jeroen Mettes, webcomics, Technicolor musicals, en merkwaardige lettertypes.
Over de illustrator
Victoria Catalina Díaz is illustrator en grafisch ontwerper. In 2014 studeerde ze af aan de Design Academy Eindhoven. Ze is een liefhebber van popcultuur en werkt vaak rondom femininiteit, identiteit en seksualiteit. www.victoriacatalina.com
Lees meer van Max Urai
Na de aanslag
Door Max UraiHet is iets van twintig minuten lopen van mijn kot in Anderlecht naar het pand van deBuren. Als ik binnenkom zitten mijn collega’s achter hun bureaus naar hun computers te kijken. Niemand heeft het licht nog aangedaan. “Goedemorgen,” zeg ik. “Heb je het gehoord?” zegt Ronald. “Wat?” Tijdens mijn wandeling heb ik niets gezien, niks […]
Lees meer uit de categorie Proza
De wederopstanding van Jezus en Hannie Schakema
Door Koonian Thomas‘Ik ben het, Jezus,’ zei Jezus, en ik wist niet zo goed wat ik met die opmerking moest. ‘Hallo,’ zei ik. ‘Ik ben Hannie Schakema.’ ‘Dat weet ik,’ zei Jezus, en ik zei: ‘Niet om vervelend te doen, maar ik geloof niet in u.’ Ik hoorde Jezus zuchten. ‘O, oké,’ zei hij. […]