De bekende weg van huis naar werk of naar familie kan zo bekend raken dat die nauwelijks meer opvalt. En áls die dan een keer opvalt, kan het op verschillende manieren: vergezeld van zomerse herinneringen (met vrienden gelachen tijdens het wachten op de tram), overvallen door een melancholische bui (die grote liefde die je daar […]

’s Avonds laat loopt hij mechanisch over zijn land. Zijn forse lichaam hangt voorovergebogen, alsof de zwaartekracht hier, heel plaatselijk, net iets meer trekt. Hij heeft ijsblauwe, haast doorzichtige ogen. Sierlijke lijnen scherp om zijn ooghoeken en mond geëtst, zijn huid taai en donkergoud getaand. De hele strook heeft Amos omheind. Aan elke zijde betonnen […]

1. Hoe mooi mijn lichaam was toen ik nog zonder haar was. Zij droeg mij, onbaatzuchtig, en zij vroeg mij nooit of ik haar wilde vastpakken. Nu draag ik haar soms nachtenlang onafgebroken, zonder dat ik een moment kan vergeten hoe zwaar ze is. Heel af en toe schrijf ik haar nog alsof ik haar […]

Amos wachtte bij het station in zijn lege bus en keek naar het plein dat voor hem lag. De zon kwam net op in een nog nachtblauwe stad en er waren meer vogels dan mensen op straat. Hij keek naar een dakloze die een handkus wierp naar het meisje dat hem voorbijliep. Ze zag het […]

Herman zegt tegen me: ‘Schrijf maar over wat je meemaakt, ma.’ Erover praten wil hij niet. ‘Wat valt er te zeggen?’ ‘Hij was je vader,’ zeg ik, ‘en een hele goede.’ Ik vraag hem of hij zijn zus gelooft en hij begint over mijn auto. Of die nog een beetje fijn rijdt. Ik heb een […]

In die tijd had de bar nog geen airconditioning. De ramen waren van de zon afgeschermd door zilverkleurige blinden en de counter was van glimmend, vuistdik mahonie met onderaan een echte koperen stang waar je je voet op kon zetten. Er was veel wit tegen de muren en de vloer had een dambordpatroon. Achter de […]

vertaling: Pavle Trkulja Het eerste olieverfschilderij van de schilder Neša Nedeljković was zojuist in een minibus van het bedrijf Gea verkocht, in de buurt van Bujanovac. Een vriend had hem er vijftig euro voor geboden, las hij in zijn sms-bericht, en Neša dankte God dat hij nog altijd aan deze kant van de grens zat […]

vertaling: Staša Pavlović        Soms wordt het echt ondraaglijk. Ze smakken zo luid, dat ik er wakker van werd. Daarnaast kibbelen ze over wie de lekkerste hap gaat krijgen, dus terug in slaap vallen kan ik ook niet. Ik hoor alles, hoewel de ramen dubbel glas hebben en goed sluiten. De ene wil […]

Ik moet mijn werkkamer opruimen. Mijn room of my own staat vol met verhuisdozen, schilderijen in bubbeltjesplastic, nog meer dozen, plastic mappen met administratie, een oude, bestickerde koffer. Er staat een piepkleine televisie met bol scherm en antenne, die zelfs in de tijd dat hij bij mijn moeder in de woonkamer stond, al belachelijk oud […]