1. Niemand zal het hier toegeven, dus zal ik ’t maar zeggen: ik ben de perfecte buurman. Ik geef planten water, sorteer de post, houd ogen in het zeil en waak voor rare geurtjes. Precisie heerst in deze buurt. Je wordt aangesproken alsof je van adel bent en robots zingen monotoon over autobanen of […]

De literaire bijdragen op De Optimist worden al jarenlang vergezeld door beeld dat speciaal wordt gemaakt door illustratoren met uiteenlopende stijlen en achtergronden. Los van de korte biografie die we plaatsen, weet de lezer niet zo veel over deze mensen. En dat is zonde. Daarom is er de rubriek ‘Illuster’, waarin we onze illustratoren uitgebreid […]

In bed wachten op verandering Ik ken de plantsoenen niet vervreemd van het onderdeel zijnvan een pulserend adem in groenleven dat ver boven ons uitstijgt adem uit De relatie met Moeder Aarde is extractivistisch:een man die alweer vraagt of je hem wiltpijpen en jou nooit beftpolitiek is ondefinieerbaarals de sigarettenrook van een onbekendeonder je raam […]

JE WENST EEN SPIEGEL Dit is een aantekening: Walt Whitman koopt iedere zaterdag de Telegraaf,drinkt cola zonder prik en praat over dichtkunst:  Zonder hooligans wordt niemand zich bewustvan that which insults your soul. Iedereen is een menigte, iedereen is een publiekdat stiekem geen behoefte heeft aan verandering. In zelfgenoegzaamheid schuilt de belofte van rust,een uitgestrekte […]

Knipsels uit het dagelijks leven Metafoor Mijn fiets en ik wij zijn hetzelfde Mijn fiets een metafoor als het ware Voor de instabiliteit van mijn karakter Fietslichten natgeregend, uitgedoofd Knipperen nog een beetje aan en uit Andere fietsen, die ook in de regen staan Op dezelfde plekken en op dezelfde tijden Hebben wel lichten die […]

Zo de zus de tijd verloor Ik denk dat we elkaar een beetje zijn kwijtgeraakt op oma’s zolderer is daar zoveel te zien misschien had ik beter moeten kijken tussen ons opgeborgen speelgoedmisschien had ik wat spinnenwebben uit onze kleren moeten kloppennu zwijgen we een gat in de dag zoals we ze in de dagen […]

‘Niet lekker in mijn vel.’ Het is een zin die ik de afgelopen jaren vaak heb gebruikt, tegen vrienden, ouders en mezelf. Een cliché dat soms verhult hoe je je echt voelt, variërend van een flinke griep tot een sudderende depressie. In mijn geval was het angst, die even heftig en onverwacht als een golf […]

Ik sta hier, in deze kamer, in dit gebouw, in deze straat. Ik ben, maar ik doe niets. Ineens zie ik het. Het spreekt en ik kan het niet verstaan. Ik doe een stapje dichterbij. Het praat in een taal die ik niet ken. Het lijkt alsof het me iets wil vertellen. Sorry, heeft u […]

In eerste instantie dacht ik dat ze op straat woonde. Ze kwam naast ons zitten, net toen wij met onze dampende hamburgers naar een vrijgekomen L-vormig bankje waren verhuisd, ver weg van een groepje kettingrokende kunstacademiestudenten. Ze droeg een beige legerbroek en had haar eeltige voeten in Birkenstock-sandalen gestoken. Uit de binnenzak van haar bodywarmer […]