Herman zegt tegen me: ‘Schrijf maar over wat je meemaakt, ma.’             Erover praten wil hij niet. ‘Wat valt er te zeggen?’             ‘Hij was je vader,’ zeg ik, ‘en een hele goede.’             Ik vraag hem of hij zijn zus gelooft en hij begint over mijn auto. Of die nog een beetje fijn rijdt. […]

In die tijd had de bar nog geen airconditioning. De ramen waren van de zon afgeschermd door zilverkleurige blinden en de counter was van glimmend, vuistdik mahonie met onderaan een echte koperen stang waar je je voet op kon zetten. Er was veel wit tegen de muren en de vloer had een dambordpatroon. Achter de […]

vertaling: Pavle Trkulja Het eerste olieverfschilderij van de schilder Neša Nedeljković was zojuist in een minibus van het bedrijf Gea verkocht, in de buurt van Bujanovac. Een vriend had hem er vijftig euro voor geboden, las hij in zijn sms-bericht, en Neša dankte God dat hij nog altijd aan deze kant van de grens zat […]

vertaling: Staša Pavlović        Soms wordt het echt ondraaglijk. Ze smakken zo luid, dat ik er wakker van werd. Daarnaast kibbelen ze over wie de lekkerste hap gaat krijgen, dus terug in slaap vallen kan ik ook niet. Ik hoor alles, hoewel de ramen dubbel glas hebben en goed sluiten. De ene wil […]

Ik moet mijn werkkamer opruimen. Mijn room of my own staat vol met verhuisdozen, schilderijen in bubbeltjesplastic, nog meer dozen, plastic mappen met administratie, een oude, bestickerde koffer. Er staat een piepkleine televisie met bol scherm en antenne, die zelfs in de tijd dat hij bij mijn moeder in de woonkamer stond, al belachelijk oud […]

Niemand zijn Begeef je in mijn huis vol met lelijke vaders die mij echt wel willen zien. Begeef je in mijn huis vol met spiegels die niet terugkijken. Ze hebben respect. Zoek het maar uit elkaar gespatte Afghaanse jurken die je haten. Ik zeg geen sorry voor gedrag. Ik hoor niet meer bij de mensen […]

Gromsop I het ritselt aan de overkant zwart wordt geel en grijs dit is niet de wind uit een gat glipt een pelsdier type schofthoogte husky zo onze maakbare samenleving in de borstels van de oerpoten proeven het jonge beton concreet als een sprookjesfiguur het jankt en lacht de zorgen weg: wreedheid is een fruitautomaat […]

Ze zeggen dat ratten als eerste een zinkend schip verlaten. Lang voordat het naar de bodem wordt getrokken, zijn ze al te water. Trappelend met hun korte pootjes gaan ze op zoek naar iets wat drijft, wat dan ook. Al is het de rug van een verdronken soortgenoot. Alles is beter dan te verdwijnen in […]

Zes weken geleden stopte ik mijn benen in de vriezer. Ik zat op de rand van de vrieskist in de schuur en wriemelde mijn tenen tussen de dozen bamischijven en raketijsjes.    Het was zondag, mijn ouders waren naar de kerk, en omdat mijn vader dominee is had ik een goede drie uur, wat genoeg […]