Themamaand 2021: De Toerist We vlogen de wereld rond alsof het niets was. Ontbijt in Rome, lunch in China, cocktails in Rio de Janeiro. Dat leven kwam vorig jaar plotseling tot stilstand. We zijn benieuwd naar de ideeën van onze voormalige digitale nomaden. De Optimist vraagt jou een verhaal, gedicht of essay te schrijven voor […]

VIER GEDICHTEN GEKENMERKT DOOR SPIERKOPPIGHEID EN MENTALE STUPOR AFGEWISSELD MET PRIKKELBAARHEID EN VERWARRING flexibilitas cerea ik geloof niet in de weg van de minste weerstand alle wegen leiden naar rome en die stad zit stampensvol verloren doorgangen bloed hier moet je me blauw als naaktslakken door een gieter spoelen daar ben ik van slechte keuzes […]

‘Heb je dit al gelezen?’ Evert overhandigde me zijn smartphone met het geopende krantenbericht. Omdat het streeknieuws betrof scande ik het vluchtig. Toen de strekking me eenmaal duidelijk werd swipete ik het scherm terug naar boven en las het bericht wat nauwkeuriger.          Het bleek over een Loosdrechtse zwemleraar te gaan, op wiens werkcomputer naaktfoto’s […]

De bekende weg van huis naar werk of naar familie kan zo bekend raken dat die nauwelijks meer opvalt. En áls die dan een keer opvalt, kan het op verschillende manieren: vergezeld van zomerse herinneringen (met vrienden gelachen tijdens het wachten op de tram), overvallen door een melancholische bui (die grote liefde die je daar […]

’s Avonds laat loopt hij mechanisch over zijn land. Zijn forse lichaam hangt voorovergebogen, alsof de zwaartekracht hier, heel plaatselijk, net iets meer trekt. Hij heeft ijsblauwe, haast doorzichtige ogen. Sierlijke lijnen scherp om zijn ooghoeken en mond geëtst, zijn huid taai en donkergoud getaand. De hele strook heeft Amos omheind. Aan elke zijde betonnen […]

1. Hoe mooi mijn lichaam was toen ik nog zonder haar was. Zij droeg mij, onbaatzuchtig, en zij vroeg mij nooit of ik haar wilde vastpakken. Nu draag ik haar soms nachtenlang onafgebroken, zonder dat ik een moment kan vergeten hoe zwaar ze is. Heel af en toe schrijf ik haar nog alsof ik haar […]

Amos wachtte bij het station in zijn lege bus en keek naar het plein dat voor hem lag. De zon kwam net op in een nog nachtblauwe stad en er waren meer vogels dan mensen op straat. Hij keek naar een dakloze die een handkus wierp naar het meisje dat hem voorbijliep. Ze zag het […]

Herman zegt tegen me: ‘Schrijf maar over wat je meemaakt, ma.’ Erover praten wil hij niet. ‘Wat valt er te zeggen?’ ‘Hij was je vader,’ zeg ik, ‘en een hele goede.’ Ik vraag hem of hij zijn zus gelooft en hij begint over mijn auto. Of die nog een beetje fijn rijdt. Ik heb een […]

In die tijd had de bar nog geen airconditioning. De ramen waren van de zon afgeschermd door zilverkleurige blinden en de counter was van glimmend, vuistdik mahonie met onderaan een echte koperen stang waar je je voet op kon zetten. Er was veel wit tegen de muren en de vloer had een dambordpatroon. Achter de […]