Linkse hobbyisten
Door Eileen RosBeeld: Linkse Hobby
De rode sticker met daarop de woorden ‘Linkse Hobby’ plakt in heel Nederland op posters, gebouwen, deuren en verkeersborden. Het is een ludiek protest tegen de plannen fors te gaan bezuinigen op door bepaalde politici zogenoemde ‘Linkse Hobby’s’ als kunst en cultuur, milieu en ontwikkelingssamenwerking. Het relaas van een bebaard tweetal uit het collectief achter de sticker-revolutie.
In de hoek van een rokerig café was het niet: we spraken af in de kraakheldere Ysbreker in Amsterdam. Type café jonge-ondernemers-zetten-schouders-onder-nieuw-concept. Strak en licht, beetje art deco. Zon op de rode krullen van een linkse hobbyist. Dan de vragen. Wie zijn jullie? Hoe hebben jullie het voor elkaar gekregen en hoeveel Facebook-fans… Wildplakopstand?
“Uh.. Ja ehm…” Een krul valt voor het gezicht. Dan in korte oneliners: “We zijn een actiegroep die zich ernstig zorgen maakt over de toekomst van de zogenaamde linkse hobby’s zonder ernstig te willen zijn. Geef ons trouwens maar voor de zekerheid een schuilnaam. Hubert, Hubert voor mij en voor hem De Vos. Zoiets” Hubert trekt een krul naar achter en knikt naar collega in pak en All Stars. Niet ouder dan een jaartje of, wat zal het zijn, 25, zijn de heren. Snor plus baard verraadt een aandeel in de creatieve industrie. De Vos: “We zijn een soort kunstenaars en doen er allerlei dingen naast.” Inderdaad. Met een grijns bestelt De Vos een Espresso bij de serveerster, die terug lacht en even later kopjes op tafel zet. Een slok. Weer een vraag. Want hoe begon het allemaal? De Vos kijkt van de serveerster naar Hubert naar zijn Blackberry. Antwoordt dan met de ogen toegeknepen: “Linkse hobby’s zijn leuk om te hebben en niet persé heel erg onbelangrijk leek ons. Als dat allemaal moet verdwijnen volgens bepaalde politici dan..” -“Ja, en dan!”, haakt vriend Hubert in. “Dan zou dit land toch naar de tering gaan! Dus gingen we stickeren.”
De reddingspoging van Nederland viel in goede aarde. Na drie weken had het initiatief maar liefst 4.000 fans op Facebook. 10.000 Stickers zijn inmiddels besteld. De tweets stromen binnen. De Vos: “Ieder uur krijgen we zo’n vijf tot tien stickerverzoeken plus adres. Die adressen schrijven we op een enveloppe, iemand likt de postzegel en een talentvolle koerier brengt ze naar de brievenbus. Een echt middeleeuws bedrijfje.”
Op tafel klinkt een blieb-geluid met tril. Een stickerverzoek op de Blackberry. Hubert: “Hey man, laat es zien.” De Vos lacht naar zijn scherm en geeft de mobiel door. Ene Thomas uit Amsterdam wil wel een paar stickers. En zijn moeder ook. Zo zullen tijdens het gesprek nog een paar reacties binnen komen. Veel moeite kost Linkse Hobby’s de kunstenaars overigens niet. Hubert schuift de mobiel over tafel terug naar De Vos en schraapt de keel: “De website is interactief. Als iemand ergens een sticker heeft geplakt, dan is het een kwestie van een fotootje maken en naar ons opsturen. Op de site staan ze allemaal achter elkaar in de etalage. Zo hou je het open, weet je. Alles wat iemand bestickert als linkse hobby is een linkse hobby. Ook een reclame van H&M.” De Vos knikt instemmend: “Het rare is, er gebeurt nu een aantal heel vreemde dingen in Nederland. Het is alsof iedereen elkaar een beetje verbaasd aankijkt, maar niemand uiteindelijk iets doet.” Een slok koffie. Dan vurig: “Besef dat als je niks doet, rare dingen normaal gaan worden. Jonge generaties moeten de ruimte krijgen om Nederland brutaal en avant garde te houden.”
Even scrollen op de Blackberry. Op de Linkse Hobby-site een citaat van hijdienietgenoemdmagworden die fors wil snijden in kunstsubsidies, ontwikkelingshulp, krachtige probleemwijken en andere ‘linkse hobby’s’. Onder het citaat prijkt een lange lijst toegezonden foto’s van het zogenaamd linkse leven dat er wellicht in de toekomst niet meer zal zijn. Foto’s van een bestickerde NRC-next, een poster van het Nationaal Ballet, stickers op de ruiten van een 3FM studio, in een boekenkast en wietplantage. De serveerster haalt de lege kopjes op en doet daar lang over. De Vos vindt dat niet erg. Maakt een praatje. Over het mooie weer. En bier op het terras -“Ook een hobby van veel linkse hobbyisten trouwens.” Het duo kijkt even later tevreden voor zich uit.
Nog één vraag dan. Zijn jullie niet stiekem best een beetje trots? Ja hoor, Hubert en De Vos zijn best wel trots. De site was binnen no time online, alles ging van ‘een steil bergie’ en de reacties en fans komen exponentieel binnen. Nu hebben ze even pauze. De stickers zijn op. Het Trouw-gebouw hangt vol, verkeersborden, treincoupés… Hubert moet naar de wc, loopt van tafel weg maar is binnen een seconde terug. Er schoot hem iets te binnen. “In feite komen we ook tegemoet aan een soort onderbuikgevoel, maar dan een heel andere.”
Over de auteur
Eileen Ros (34), Amsterdam. Dagelijks leven: moeder van drie kinderen, in bezit van rijbewijs.
Lees meer van Eileen Ros
In de leer bij een optimist
Door Eileen RosBeeld: Joram Esveld U kent hem niet, Jeroen Meijer (33). Zijn levensgeluk werd op het nippertje van een wisse dood gered door het lezen van Sartre. Misschien wilt u toch een kijkje nemen dan. Jeroen is dan wel niet één van de Coen Brothers, niet de zoon van Harry Mulisch, Anna Drijver in eigen persoon […]
Lees meer uit de categorie interview
Negen werelden
Door Martien BosMenno Wittebrood is een 46-jarige illustrator en storyboarder, geboren in Bergen (NH) en via Amsterdam, waar hij de Hogeschool van Amsterdam bezocht, in Edam beland. Kun je vertellen hoe deze tekeningen ontstaan zijn? Dit zijn de tekeningen die ik maak naast mijn commerciële werk, storyboards voor films en commercials. Ik werk vanuit huis en op locatie, met […]