Poëzie
Vers in de Etalage
Door Anouk SmiesIntellect
Ik ken je uit bibliotheken
met nerfvrije banken
Hypersonisch maakt je brein een geluid
als mijn Jack Russell
die houtduiven uit de takken blaft
Linten tussen boeken
waar het ongeziene zich
uitbuiten laat
Een plein waar een hoerenloper woont
met geknotte bomen
langs de oude straat
Conclusie
Een stigma liet zijn lijmvlek
na op mijn huid
Onvertaalbaar
zette ik grammofoonplaten op
Dwong passanten langs
mijn huis tot participatie
in een kosmische optelsom:
De hoeveelheid meningen plus
één weggedraaide blik
maakt van twee wenkbrauwen
te nauw aan elkaar gegroeid
een aan perfectie gezwichte ster
Met de tijd wordt het gezichtsvermogen beter
en oordeelt men van ver
Wat ik wil
Alles dat niet af is
Zwanen met een dubbelleven
die buiten het biologieboek fetisjisme
vreemd durven gaan
Het zwarte gat van handelingsbekwaam
Telraam van blunders waar wij
in kleine hapjes lucht door krijgen
Het tuiten van lippen tegen het raam
terwijl in een boog van tachtig graden
een vogel naar een vinger reist
En ondanks een sleur van cellen
naar iets ondenkbaars
op mijn lippen verwijst
Schreeuw
In het land van hun opa’s
waar claxons een gerecht zijn
dat je met twee vorken eet
was geluid nog grind
Een bewind van vogels
drie dagen muziek uit je navel
of stilte bewaart door ankers
terwijl je brieven verft in de zee
Het kon hard sneeuwen, als je nadacht
En de mensen hadden oren
Daar luisterden ze mee
Lees meer van Anouk Smies
Vers in de Etalage
Door Anouk SmiesKlein geluk Wie meer wil weten: bekijk eens microscopisch een huid Intimiteit is het wagenwijd beklimmen van een porie Zo heb ik je betast Ik begon bij bast, doorliep eeltplekken, ringen Knalde opzettelijk tegen je uiterste grens, een doffe knik Die te beminnen was genoeg Zwemmen in een emmer terwijl de zee je ontglipt […]
Lees meer uit de categorie Poëzie
Vers in de Etalage
Door Katelijne BrouwerLUCHTBEGRAFENIS Hoe je danste voor de gier die zich verveelde, net zolang je jas uitsloeg tot hij zijn vleugels, jij je vingers spreidde, hij zijn pennen, jij de inkt en samen dansten jullie, ieder aan zijn eigen kant van het hek. Hoe jullie dansten. Hoe jij schetste. Je bent nog steeds dichtbij als ik bij […]