Vers in de etalage

Mijn opa was geen schijterd

Bijna dood, zei mijn opa en veegde
de pruimtabak af aan de rug van zijn hand
laat mij maar naar moeder gaan en
wees op een vrouw aan de muur.

Zwarte lijst, blauwe jurk, haar in een knot
stippeltjeskraag rond haar slanke hals.

Hij hoestte, sloeg zijn borrel als een vlieg
achterover. Likte zijn stoppelmond, rond
en rond ging zijn tong. Een echte Olifant
zei hij. Ik lust alleen maar jonge klare van
de Olifant.

Hij vouwde zijn servet in vieren, schoof
met de postoel naar het midden van de kamer
en scheet. Hete bliksem, zei hij nog en
stierf een heldendood.

Bloemkool

Ik heb een eerlijk recept. Vanzelfsprekend geheim
maar het ruikt naar spelen in de achtertuin
moesappelen en witte saus met nootmuskaat.

Een schommel met versleten touw.
Een moeder met okselhaar onder haar blote armen.
Bijna verdrinken in een huis waar liefde heerst

en oorlogstuig is opgeborgen onder de bank
die buiten staat. Verweerd zoals de meeste pijn.
Ik proef. Ik laat de dingen. De pannen blijven afgedekt.

Vleugelkookkunst

Eet u niet buiten met dit goddelijke weer? Nee, zegt zij,
buiten kijken we alleen maar naar de lucht.
We spotten gevleugelte. We eten binnen.

Vanzelfsprekend, wat u wilt. Het gekamde hoofd
fluistert met het witte schort.

Als voorgerecht serveren wij duif, zegt hij, zijn koeren
hebben we gebakken in zuivere olie, zijn vleugelslag
gemarineerd in het eerste ochtendgloren.

Als hoofdgerecht serveren wij vandaag een zwarte specht
op een bedje handgepelde doperwtjes en mais.

Het nagerecht bestaat uit een bavarois van vlindervleugeltjes
met verse sap van Bosbeekjuffers.

Mag ik u beide bij elk gerecht een passend glas wijn
inschenken?

Pagina’s

• Colofon
• Doneren
• Inzendingen

Meer Optimisme