Poëzie
Vers in de etalage
Door Cilja Zuyderwyk | beeld: Gemma Pauwels
Mijn opa was geen schijterd
Bijna dood, zei mijn opa en veegde
de pruimtabak af aan de rug van zijn hand
laat mij maar naar moeder gaan en
wees op een vrouw aan de muur.
Zwarte lijst, blauwe jurk, haar in een knot
stippeltjeskraag rond haar slanke hals.
Hij hoestte, sloeg zijn borrel als een vlieg
achterover. Likte zijn stoppelmond, rond
en rond ging zijn tong. Een echte Olifant
zei hij. Ik lust alleen maar jonge klare van
de Olifant.
Hij vouwde zijn servet in vieren, schoof
met de postoel naar het midden van de kamer
en scheet. Hete bliksem, zei hij nog en
stierf een heldendood.
Bloemkool
Ik heb een eerlijk recept. Vanzelfsprekend geheim
maar het ruikt naar spelen in de achtertuin
moesappelen en witte saus met nootmuskaat.
Een schommel met versleten touw.
Een moeder met okselhaar onder haar blote armen.
Bijna verdrinken in een huis waar liefde heerst
en oorlogstuig is opgeborgen onder de bank
die buiten staat. Verweerd zoals de meeste pijn.
Ik proef. Ik laat de dingen. De pannen blijven afgedekt.
Vleugelkookkunst
Eet u niet buiten met dit goddelijke weer? Nee, zegt zij,
buiten kijken we alleen maar naar de lucht.
We spotten gevleugelte. We eten binnen.
Vanzelfsprekend, wat u wilt. Het gekamde hoofd
fluistert met het witte schort.
Als voorgerecht serveren wij duif, zegt hij, zijn koeren
hebben we gebakken in zuivere olie, zijn vleugelslag
gemarineerd in het eerste ochtendgloren.
Als hoofdgerecht serveren wij vandaag een zwarte specht
op een bedje handgepelde doperwtjes en mais.
Het nagerecht bestaat uit een bavarois van vlindervleugeltjes
met verse sap van Bosbeekjuffers.
Mag ik u beide bij elk gerecht een passend glas wijn
inschenken?
Lees meer van Cilja Zuyderwyk
Vers in de Etalage – De Futurist
Door Cilja ZuyderwykOp een avond zullen we alleen zijn, maar nu nog niet. Nog eventjes nu, want straks zullen we stoppen met spelen. Cilja Zuyderwijk en Tim Pardijs geven de toekomst het gewicht van het heden mee in twee sfeerrijke gedichten. Avondklok Er komt een avond dat alles stil valt, de wind, de roze pelikaan die […]
Lees meer uit de categorie Poëzie
Cel
Door Martien BosAls je eens een tekening van Bobbi Oskam gezien hebt, dan herken je voor de rest van je leven zijn werk in een oogopslag. De afbeelding hierboven kan van niemand anders zijn. De anarchistische compositie, de dreiging van geweld, opeenstapeling van onderdelen die lijken te bewegen, de harde contrasten, de veelvuldige losse friemeltjes: alles is […]