Poëzie
Vers in de etalage
Door Cilja Zuyderwyk | beeld: Gemma Pauwels
Mijn opa was geen schijterd
Bijna dood, zei mijn opa en veegde
de pruimtabak af aan de rug van zijn hand
laat mij maar naar moeder gaan en
wees op een vrouw aan de muur.
Zwarte lijst, blauwe jurk, haar in een knot
stippeltjeskraag rond haar slanke hals.
Hij hoestte, sloeg zijn borrel als een vlieg
achterover. Likte zijn stoppelmond, rond
en rond ging zijn tong. Een echte Olifant
zei hij. Ik lust alleen maar jonge klare van
de Olifant.
Hij vouwde zijn servet in vieren, schoof
met de postoel naar het midden van de kamer
en scheet. Hete bliksem, zei hij nog en
stierf een heldendood.
Bloemkool
Ik heb een eerlijk recept. Vanzelfsprekend geheim
maar het ruikt naar spelen in de achtertuin
moesappelen en witte saus met nootmuskaat.
Een schommel met versleten touw.
Een moeder met okselhaar onder haar blote armen.
Bijna verdrinken in een huis waar liefde heerst
en oorlogstuig is opgeborgen onder de bank
die buiten staat. Verweerd zoals de meeste pijn.
Ik proef. Ik laat de dingen. De pannen blijven afgedekt.
Vleugelkookkunst
Eet u niet buiten met dit goddelijke weer? Nee, zegt zij,
buiten kijken we alleen maar naar de lucht.
We spotten gevleugelte. We eten binnen.
Vanzelfsprekend, wat u wilt. Het gekamde hoofd
fluistert met het witte schort.
Als voorgerecht serveren wij duif, zegt hij, zijn koeren
hebben we gebakken in zuivere olie, zijn vleugelslag
gemarineerd in het eerste ochtendgloren.
Als hoofdgerecht serveren wij vandaag een zwarte specht
op een bedje handgepelde doperwtjes en mais.
Het nagerecht bestaat uit een bavarois van vlindervleugeltjes
met verse sap van Bosbeekjuffers.
Mag ik u beide bij elk gerecht een passend glas wijn
inschenken?
Lees meer van Cilja Zuyderwyk
Vers in de Etalage: Cilja Zuyderwyk
Door Cilja ZuyderwykDurfal vandaag is ze met roze pumps naar een kruispunt toe gekropen de hakken in de lucht de buideltas onder haar gordel douchegel opzichtig in haar handen ze sproeit het pad, op haar horloge klokt ze de tijd. Ze haalt de vrouwenlimiet ze kleurt als haar rok van bedrukte mousseline omhoog waait en haar dijen […]
Lees meer uit de categorie Poëzie
Vers in de Etalage
Door Arno van VlierbergheBetreft: tijdelijke minnaars 1. Ik ben een moeizame minnaar maar een minnaar niettemin. Van de liefde weet ik enkel dat ik er pas aan ben begonnen. Dat menszijn niet iets fijns is dat je wil doen, maar het meer weg heeft van veroordeling. Tot samenzijn, laat ons zeggen. Plots, uit het niets. Misschien is het […]