poëzie
Vers in de Etalage: Bulgaarse honden
Door Jan Zwaaneveld | beeld: Ellis van der DoesI
Er valt veel te zeggen voor Bulgarije
er zijn bergen, dalen en weiden
vol bloemen waar je zomaar in mag
verdwalen zonder toestemming
te vragen of toegangskaartjes te kopen
bergen, dalen en vochtige weiden
hebben er geen eigenaren, ze zijn vrij
in hun doen en laten
als ze een dag geen zin hebben
trekken ze wolken over zich heen
zijn ze je aanwezigheid zat,
dan laten ze Wodan en Donar los
maar vaak hebben de bergen, dalen en weiden
een opgewekt humeur
en kun je er hun heimelijke nachtegalen horen zingen.
II
Misschien ligt er een herder
naar je te gluren tussen de sparren
terwijl je gehurkt in de bergweide
foto’s maakt
kijken minuscule ogen vanaf de grond
verontrust naar boven wanneer
jouw schaduw over ze heen schuift
als een onweersbui
echoën kreten van onhoorbare wezens
tussen stengels, stekels en bladeren van gewassen
zoals je verlangens verspringen
van snerpend naar bijna
onhoorbaar zoemend
wanneer je de ontspanknop indrukt
blijven, verder gaan, zoeken
iets om mee naar huis te nemen.
III
In Bulgarije begroeten de honden je
vanaf de bergflanken, waarna ze komen
aangehold als uitgelaten feestgangers
ze volgen je bij iedere stap, ze pakken
dingen voor je op die jij laat vallen, ze brengen
alles wat je weggooit terug, geen mens
zo trouw als een Bulgaarse hond
ze zijn niet eens teleurgesteld als jij weer
in je auto stapt en wegrijdt zonder
melancholie, zonder iets terug te geven
zelfs zonder daarna ooit
nog een gedachte aan ze te wijden.
Lees meer van Jan Zwaaneveld
Vers in de etalage
Door Jan ZwaaneveldSandwiches Soms draag je een pruik, dan weer een glitterjurk, je stopt me nog een sandwich met sardientjes toe, vraagt hoe het leven mij behandelt, vissend naar wat er in het vuur verloren ging. Daar heb ik nu geen antwoord op, zwetend door het stof van jouw terrein, ik weet wel dat de tijd […]
Lees meer uit de categorie poëzie
Poëzie: Mia Fazecas
Door Mia FazecasTafelmanieren de nacht is op je schuift me schuld toe op een verguld plateau we eten schaduwpoppetjes met onze handen kussen à la carte het schemert zelden hier zeg je en de boter onder onze voeten smelt weg het ruikt zoet zout naar soepel stout zoals je je lepel houdt en als een lompe boer […]