Vers in de Etalage

gouden kalf

het was een dag voor poëzie
je stootte je hoofd het zong rond
de kat likte zich
wat alles betekenen kan

je zette muziek op en danste naakt voor de spiegel
wist je het toen al
in de manier waarop je honderd slagen borstelde
droomde je wat langer bij het draaien van een pols

en als je de telefoon nog had opgenomen
je veter was geknapt
was dit niet nodig
was dit een gedicht waarin je was aanbeden

dan had de kat zich gelikt en was het geilheid geweest
had je gemasturbeerd voor een spiegel met je
prijswinnende kuiten gespannen

een man komt om een gouden kalf te aanbidden
en heeft geen offergave
komt slechts woorden brengen
reflecties op een kat

hoe de zwaan haar vleugels verliest en een kantoorbaan krijgt

naar de mening van de goegemeente
is een zwaan van weinig nut
in de manier waarop ze zedig veren strijkt en
met betraande ogen uitkijkt naar liefde

verbolgen over de verspilling
van zoveel potentieel
bijt de vos ’s nachts haar vleugels af
en neemt ze mee naar huis

de zwaan verschuilt zich
in kaartenbaksystemen
leert de vreugde van formulieren
en de kunst van het doorverbinden

de vos tooit zich met veren
en poogt met schoonheid te verleiden
het hagelschot leert hem
dat ze niet overdraagbaar is

schaapskleren

ze laten je binnen, de 3 biggen,
ondanks je tegenwerpingen:
‘nee, echt niet, ik ben heel druk.
ik moet nog van alles,
maar ik’

iedereen is er,
de pauw leent je veren.
de beer bromt je welkom,
je begint te zweten.

de muizen in de piano piepen wantrouwig,
men schenkt je nog eens bij.
je zucht,
verslindt de eerste gast
en zult je hele leven hongerig zijn.

Pagina’s

• Colofon
• Doneren
• Inzendingen

Meer Optimisme