Poëzie
De stilist: Sonnetten
Door Paul Bezembinder | beeld: Zep de BruynSonnet
Ik vergelijk u met een winternacht
op een bevroren industrieterrein,
waar ondanks neonlicht en sterrenpracht
alleen nog maar faillissementen zijn.
Soms kondigt winternacht de lente aan
en tonen sterren wat de toekomst brengt,
soms weet een mensenhart weer op te staan,
hoezeer beschadigd ook, hoe ook gekrenkt.
Maar úw, uw winterkou hield eeuwig aan,
zij hield mijn ziel gevangen in de tijd,
de tijd die verder ging maar mij liet staan,
een nunc stans van verbittering en nijd.
U bent op zoek naar warmte, keer op keer,
ik ook, maar ik kan niet ontdooien meer.
Voor Bloeme
Zij is de mooiste tulp van heel het land,
zó mooi dat ooit hier een verlicht despoot
voor één moment met haar een diamant,
nee, meer, een zak vol diamanten bood.
Zij heeft de klasse van gewreven stof,
van landschapjes op rupsenzacht satijn,
van heel de bloemenweide van mijn hof,
zij is mijn onbeschreven blad velijn.
Haar kosmisch tuinman is een waar genie,
hij schonk haar goud, fluweel en draperie,
haar huid is zachter dan het duurst velours.
Haar grootste trots is een tevreden klant,
dag in dag uit gaat zij van hand tot hand,
als meisje van plezier in Club l’Amour.
Over de auteur
Paul Bezembinder studeerde theoretische natuurkunde in Nijmegen. In zijn poëzie zoekt hij in vooral klassieke versvormen en thema's naar de balans tussen serieuze poëzie, pastiche en smartlap. Voorbeelden van zijn gedichten (Nederlands) en vertalingen (Russisch-Nederlands) zijn te vinden op zijn website, www.paulbezembinder.nl.
Over de illustrator
Zep de Bruyn is een tekenaar en 'mixed media' maker. Zijn illustraties en beelden bevinden zich ergens tussen expressionistisch, absurdistisch en figuratief en bevatten vaak schetsachtige elementen. Hij is ook redacteur bij De Optimist. www.zepdebruyn.nl is zijn website. @zeptilian is zijn Instagram.
Lees meer uit de categorie Poëzie
Vers in de Etalage: Jorina van der Laan
Door Jorina van der LaanOp de kermis klimmen we uit de karretjes van het reuzenrad en dreigen te springen. We worden opgemerkt, maar niemand grijpt in. Alsof er buiten ons om is afgesproken dat het te laat is om ons op te rapen. We blijven nergens langer dan nodig is: de zweefmolen waar onze jongere broertjes in overgeven, de […]