Hutspot & hummus
Door Hutspot en HummusDe hutspot staat wat ongemakkelijk tussen de Macedonische pita en Syrische tabouleh; naast de geurige gerechten vol kruiden oogt de traditionele Hollandse worteltjesstampot voor ons Nederlanders erg gewoon. Maar voor meer dan de helft van de mensen aan tafel vanavond is de hutspot net zo vreemd als een boterham met hagelslag of helpen met afwassen na het eten.
Even voorstellen
Wij zijn Filar en Marieke van Hutspot & Hummus: een foodblog, maar dan anders. We eten geregeld samen met ‘nieuwe Nederlanders’, op dit moment nog voornamelijk vluchtelingen uit Syrië. We doen dit vooral om een gezellige avond met elkaar te hebben, maar als bijkomstigheid leren we de recepten van de lekkerste gerechten uit verschillende keukens kennen. Daarnaast helpen we onze tafelgenoten met de Nederlandse taal en leren we van alles over elkaars gewoontes. Zo weten we nu hoe je op tien verschillende manieren rijst kunt koken, wat het geheim van een taboulehsalade is en dat Syriërs speciale muziek voor bij het ontbijt hebben! De verhalen én de recepten delen we op ons blog, waar inmiddels 25 Arabische, Afrikaanse en Nederlandse recepten te vinden zijn.
Hutspot met oma’s halalballetjes
De hutspot staat vandaag niet zomaar tussen de exotische gerechten, vanavond eten we namelijk samen met alle mensen die we tot nu toe hebben ontmoet voor ons blog in een buurthuis in Utrecht. Zodat de vluchtelingen naast ons ook andere mensen leren kennen. Iedereen heeft iets uit zijn eigen cultuur gemaakt en dat uitgestald op de tafels. Omdat wij de Hollandse keuken vertegenwoordigen maakten wij hutspot zoals wij hem het lekkerst vinden: oma’s traditionele recept voor Hollandse hutspot met gehaktballetjes. Terwijl iedereen geniet van de gerechten en zit te kletsen vragen wij ons af: hutspot, wat vinden ze daar nou eigenlijk van?
Hutspot? Ja lekker!
We vragen het aan Abdullah, terwijl we proeven van zijn Syrische gerecht. Abdullah woonde met zijn ouders en broers in Winterswijk, maar sinds kort woont hij in Utrecht om zijn studie af te maken. Hij kon terecht bij een Indonesisch echtpaar. Handig, want zo leert hij ook de Indonesische keuken kennen. Abdullah lijkt in veel opzichten op een Nederlandse student: hij studeert scheikunde, basketbalt fanatiek en rijdt graag motor.
‘Ja echt lekker!’ zegt Abdullah als we hem een hapje hutspot aanbieden. Of hij de verfijnde smaak van hutspot echt kan waarderen of dat hij beleefd wilt zijn weten we niet. Hij dacht namelijk dat dit hetzelfde was als de stamppot met zoete aardappel, rucola, geitenkaas en zongedroogde tomaat die we eerder voor hem hadden gemaakt. Hij is in ieder geval wel erg onder de indruk van zijn eigen gerecht: Fatakip.
Afgelopen maand deed Abdullah zijn examen Nederlands en nu is het wachten op de uitslag. Wij hebben er vertrouwen in, zijn Nederlands is na een jaar zelfs beter dan dat van menig Nederlander. Als hij binnenkort ook zijn examen Engels haalt kan hij verder met zijn studie scheikunde aan de universiteit. We proosten alvast op Abdullah met een glas limonade, want alcohol drinkt de islamitische student niet.
Op naar de tweede kandidaat die aan onze proeftest onderworpen wordt. Jamal komt uit Zanzibar en deelt graag zijn kennis over Swahili-gerechten. Wachtend op zijn verblijfsvergunning is hij bezig met het opzetten van zijn eigen kookblog, over de Swahili-keuken. Hij kookt regelmatig voor zijn buurtbewoners in de Utrechtse wijk Lombok. Daar woont hij bij een gastheer die zijn huis openstelt voor vluchtelingen en couchsurfers die nergens terecht kunnen. Jamal kwam in zijn eentje naar Nederland omdat hij hier, anders dan in Tanzania, openlijk homo kan zijn. We praten over het adopteren van kinderen, daten, religie en hoe zijn toekomst eruitziet. Waar hij zal settelen weet hij nog niet: zijn eerste prioriteit is het vinden van een plek om zijn studie geneeskunde te hervatten. Voor nu heeft hij het naar zijn zin in Utrecht, een roerige stad waar van alles gebeurt, waar hij kan gaan stappen in Tivoli en volop mensen ontmoet. Als we hem de hutspot voorschotelen zegt ook Jamal ‘Ja lekker’, en ook de gehaktballetjes lijken te smaken. We sturen hem onze foto’s van de gebakken banaan die hij maakte voor vanavond: een mooi begin voor zijn blog.
Hutspot? Liever niet!
Het Syrische echtpaar Nasser en Fatima zit rustig in een hoekje. Trots vertelt Nasser dat zijn vrouw cake gebakken heeft, hij heeft alleen nog geen Nederlandse naam. Bij alle recepten vanavond liggen bordjes met de naam en herkomst van het gerecht en de naam van de kok. We bakkeleien een tijdje over de titel van deze cake. Na vier keer geprobeerd te hebben om de Arabische klanken naar Westerse tekens om te zetten houden we het op ‘soort cake’, en zetten dit naast de Arabische tekens op het kaartje.
We hebben Nasser en Fatima als een van de eersten ontmoet via ons blog. Van alle aanwezigen zijn de twee het meest traditioneel islamitisch: ze luisteren naar de lezingen uit de Koran en zonder hoofddoek op mogen er geen foto’s van Fatima worden gemaakt. Wanneer je bij hen op bezoek bent, staat gastvrijheid hoog in het vaandel. Zo is helpen met de afwas uit den boze, staat er altijd iets te eten op tafel en brengen ze ons na afloop thuis met de auto. Want twee meisjes in het donker met de bus naar Utrecht, dat kan natuurlijk niet. Fatima vertelt hoe ze vaak met familie samen ontbeet en naar de muziek van de ‘koningin van de ochtend’ Fairuz luisterde. We zien foto’s van de restanten van hun huis in Syrië. Ze vertellen dat het een heel mooi huis was met een enorme keuken. Helaas kunnen wij dat aan de brokken puin op de foto niet meer terugzien. Toch zijn ze blij met hun kleine, maar sfeervol ingerichte huisje in Nieuwegein. Ze kunnen met de auto op bezoek bij familie in de buurt, de Surinaamse buurvrouw helpt ze met het leren van Nederlands en na wat speurwerk hebben ze eindelijk een sportschool gevonden waar vrouwen en mannen gescheiden sporten. Als we ze vragen wat ze van de hutspot vinden kijken ze bedenkelijk. Hoewel ze zich fanatiek op de Nederlandse taal storten is de keuken nog een stap te ver. Ze houden het liever op de Syrische gerechten vanavond. Nasser zegt dat we maar snel langs moeten komen om te leren hoe we de lekkerste Syrische kunafeh kunnen maken.
Hutspot? Doe ons maar hummus
We hadden verwacht dat onze gasten hutspot een kruidenloze prak zouden vinden. Zelf zetten we met feesten en partijen liever hummus op tafel. En hoewel we trots zijn dat onze gehaktballetjes bijna zo lekker zijn als de variant van oma (dat blijft toch een beetje haar geheim), zijn ze voor ons welbekend. We leerden het afgelopen jaar dat alles dat voor ons zo gewoon voelt voor een ander best bijzonder kan zijn. Hoe verbaast Abdullah is dat we niet snappen dat je kaneel bij de rijst kookt, en Ale dat we de munt en peterselie voor de tabouleh niet kleiner gesneden krijgen (‘Nee, dat kan echt nog kleiner,’ zegt hij tegen de mini-snippertjes op de plank). Een ‘gewoon’ avondje eten brengt veel kleine vragen mee: doen we onze schoenen uit, of laten we ze aan? Begroeten we met een handdruk of met een knuffel, en nemen we zelf ook iets lekkers mee? We ontdekten vooral dat zo’n avond heel veel voor mensen kan betekenen. Het blijkt nog best moeilijk te zijn om te integreren in een totaal ander land met een andere cultuur als je niemand kent, dus samen koken en eten is een welkome toevoeging.
Bakjes vol hutspot
Terwijl we koffie zetten, horen we een gezellig geroezemoes uit de eetzaal. Het was een spannende stap om alle mensen die we ontmoetten samen op één avond uit te nodigen. Want wat zouden de traditioneel gelovigen van de homoseksuelen vinden, en hoe lopen gesprekken in een groep waar iedereen een andere taal spreekt? Tijdens de koffie vertaalt de Syrische Ale voor de Iraakse Asmar de ijsbrekervragen die we op tafel hebben gezet van het Nederlands naar het Arabisch: ‘Wat vind je leuk aan Nederland?’ ‘Alles!’ antwoordt Asmar lachend.
Een antwoord als ‘Bah, vies!’ zal je op een internationale avond als deze weinig horen: beleefd als de mensen zijn antwoord iedereen ‘Ja lekker!’ op de vraag wat ze van de hutspot vinden. Maar als op het einde van de avond de plastic bakjes tevoorschijn komen om de restjes mee naar huis te nemen, blijkt gelukkig dat ze het niet alleen maar uit beleefdheid zeggen. Adbullah schept nog wat van oma’s gehaktballetjes op en Alaa vraagt om het recept. Onze Hollandse winterkost – voldoende eten voor een heel elftal – is op! Nasser en Fatima vragen of ze de volgende keer familie mee mogen nemen, en geheel naar Hollandse traditie wassen ze samen met ons af. Een groter compliment kunnen we niet krijgen. Op naar het volgende diner!
Over de auteurs
Met een gedeelde passie voor eten en cultuur richtten Filar van Gool en Marieke Linssen Hutspot & Hummus op. Samen met vluchtelingen en collega-bloggers duiken ze de keuken in om elkaars favoriete gerechten te koken en samen te eten. Een ideaal moment om meer te leren over elkaars cultuur en om mensen te ontmoeten. De recepten en verhalen lees je op hun blog: hutspothummus.nl.
Lees meer uit de categorie reportage
De onthaalklas
Door Joyce De BadtsEén Eerst is er de geur van ammoniak. Op de vloer ligt een geblokt Winckelmanspatroon: beige/grijs, beige/grijs. Nu is dat vintage, toen gewoon afgrijselijk. Er zijn best nog vrolijke blauwe deurtjes, weer leuk en retro nu. Toen was er enkel de angst voor de veel te grote spleet tussen vloer en deur. En de angst om […]