Poëzie
Poëzie: Gerard Scharn
Door Gerard Scharn | beeld: Jelmer Konjoleeg tussen de kaften
als de keizer naakt loopt waar iedereen
de kleren ziet die hij niet draagt heeft hij
zijn recht verloren en moet worden afgezet
fraaie banden fraai gebonden
met goud op snee leeslinten in de nationale
kleuren vullen planken met een gewicht
waarvan een ieder wordt geacht het woord
te kennen hebben Joseph K. de kop gekost
de apparatchiks en de keizer gaan vrijuit
tijdgenote
er zijn stations niet gerenoveerd
geen trein zal er meer passeren
de lijn is als onrendabel opgedoekt
waar Delvaux’ vertreksignaal helder klinkt
maar niet vermag de mooie somnambuliste
uit haar dodelijke slaap te doen ontwaken
graffiti op de muur laat zien wanneer jij
hier voor het laatst op mij hebt gewacht
de goede oude tijd
toen pandora wijdbeens lag en haar
doos nog openstond blaakte hier
op aarde het moederkoorn
de dageraad kende nog
het schaamteloos gloren compleet met
het kraaien van een haan
het mene tekel net ontcijferd
Over de auteur
Gerard Scharn is geboren te Gemert in 1946. Heeft enige jaren gevaren (KM), gevolgd door een onrustig arbeids- en studieverleden, en is uiteindelijk als jurist afgestudeerd aan de Universiteit van Tilburg.
Over de illustrator
Jelmer Konjo is een illustrator uit Rotterdam die zich vooral focust op het maken van prints, schilderijen en sculpturen. Zie jelmerkonjo.com.
Lees meer van Gerard Scharn
Poëzie: Gerard Scharn
Door Gerard Scharn00.00 zeven minnaars na middernachtzingen madrigalen het glas gevuldmet kristallijne tonen en tokayer drie musketiers verkrachtende waarheid op het biljartmet scherp gesneden keuen in een hoek speelt anton karashet intro van de derde manen weer ruik ik de riolen van de stad kind in de diaspora kazernekind onder de krib geschovenrijtjeshuis in een buitenwijk […]
Lees meer uit de categorie Poëzie
Drie gedichten bij verhalen van Lydia Davis
Door Jordi LammersUnder all this dirt the floor is really very clean hoe lang nog houd je de aarde als een knikker tussen je vingers je staat op het balkon en wacht tot de zon het glas laat schitteren die blik, alsof je met je ogen vuur maakt, ik heb nooit geloofd in een plek waar alles […]