Poëzie
Poëzie: Jan Zwaaneveld
Door Jan Zwaaneveld | beeld: Natasja MortierRendieren
Je hebt geen idee waar
hemel en aarde in elkaar verdwijnen
je weet dat rendieren niet vliegen
soms biedt wetenschap enig houvast
in de verte graast een kudde
noordenwind snijdt tongen uit mondholten
daar zou het keerpunt kunnen liggen, boven
de ijs- en sneeuwlaag waaronder de lente ligt opgeslagen
in bevroren toestand onbeperkt houdbaar
als een onmogelijke liefde
deze rendieren migreren niet
wordt hun dieet van korstmossen aangevuld met hooi
of staan ze met hun tongen vastgevroren
aan het ijs te sterven?
niets is vast te stellen van waar jij je bevindt
samen met onzekere rendieren wacht je
tot de winter verwatert
of er iets bewaard is gebleven
Over de auteur
Jan Zwaaneveld (1957) woont in Leerdam en schrijft gedichten en korte verhalen. Tot nu toe zijn er vier gedichtenbundels van hem verschenen; de meest recente daarvan is Dwaalsporen (Uitgeverij Xanten, 2014). Zijn gedichten en korte verhalen werden de afgelopen jaren gepubliceerd in onder meer De Optimist, Tijdschrift Ei, Liter, Extaze, Slang Magazine, Absint en Schoon Schip Tijdschrift. Meer van Jan Zwaaneveld is te vinden op zijn website.
Over de illustrator
Natasja Mortier (1986) studeerde geneeskunde en tekende mannetjes tijdens alle hoorcolleges. Ze heeft een haat-liefdeverhouding met medisch jargon, spookverhalen en ambigue lichaamstaal. Ze woont, werkt en weifelt in Gent. www.natasjamortier.be
Lees meer van Jan Zwaaneveld
portret: Jan Zwaaneveld
Door Jan ZwaaneveldDe volgende auteur in onze serie portretten van bijdragers aan Handboek voor een Optimistisch leven (Atlas Contact) is dichter Jan Zwaaneveld. In 2015 publiceerden we zijn gedichtenreeks Bulgaarse honden, die een prachtige plek vond in ons boek bij het thema ‘Geluk’. Hoe heb je De Optimist leren kennen? Het meest waarschijnlijke scenario is dat mijn vrouw Cilja Zuyderwyk, die een […]
Lees meer uit de categorie Poëzie
poëzieweek 2017: Coen Cornelis
Door Coen CornelisAngst ik ben bang voor connotaties vooral ’s avonds als ik met wanten en sjaal door het stadspark wandel helemaal alleen plots een drukkend gevoel krijg akelig priemende ogen in mijn onbeschermde rug en ik weet hier liggen connotaties op de loer maar ik weet niet van welke aard hebben ze een afgerichte dwangneurose vlindermessen, […]