poëzie
Poëzie: Jan Zwaaneveld
Door Jan Zwaaneveld | beeld: Natasja MortierRendieren
Je hebt geen idee waar
hemel en aarde in elkaar verdwijnen
je weet dat rendieren niet vliegen
soms biedt wetenschap enig houvast
in de verte graast een kudde
noordenwind snijdt tongen uit mondholten
daar zou het keerpunt kunnen liggen, boven
de ijs- en sneeuwlaag waaronder de lente ligt opgeslagen
in bevroren toestand onbeperkt houdbaar
als een onmogelijke liefde
deze rendieren migreren niet
wordt hun dieet van korstmossen aangevuld met hooi
of staan ze met hun tongen vastgevroren
aan het ijs te sterven?
niets is vast te stellen van waar jij je bevindt
samen met onzekere rendieren wacht je
tot de winter verwatert
of er iets bewaard is gebleven
Lees meer van Jan Zwaaneveld
Vers in de etalage
Door Jan ZwaaneveldSandwiches Soms draag je een pruik, dan weer een glitterjurk, je stopt me nog een sandwich met sardientjes toe, vraagt hoe het leven mij behandelt, vissend naar wat er in het vuur verloren ging. Daar heb ik nu geen antwoord op, zwetend door het stof van jouw terrein, ik weet wel dat de tijd […]
Lees meer uit de categorie poëzie
De Toerist: poëzie van Sander Ausems
Door Sander AusemsWe zijn verloren geraakt in lavendelvelden Ik hoop op GeoGuessr de plek tegen te komen waar ik meermaals ben gestorven en dat ik daar dan een bedje van nepvachten mag denken die van neppe leeuwen, nertsen en labradoedels In een weide waar volgens de officiële wetgeving geen vliegtuigen mogen landen maar jij wist altijd de […]