Poëzie
Kringgesprek
Door Pieter Claeys | beeld: Vito FlutI.
Buiten zoekt mijn linkerhand haar rechter
graaft wanhopig tot hij breekt, en ik hoor
hoe cellen splitsen, hoe ze adem
uit vochtige grond bovenhaalt.
Luister. Het is de aarde
die onder haar nagelranden kruipt.
II.
Ze weet niet van meeuwen die krijsend nesten
in mijn borstholte, met mijn ribben schoongeplukt
en nieuw, als een kind,
als iets wat nog moet groeien.
Ik teken met mijn hand de vloedlijn
waar het ophoudt voor ons, raak haar
in winkels waar mensen in koor
knappen als droog brood.
Ze likt zich schoon. Ze weet dat ik besta
uit meeuwen en dat geen afvalberg of zee
me wil ontvangen. Ze weet dat ze kust
met droge mond.
III.
Ze lost zich op
in het blauwe linnen van het bed,
leert haar moedertaal van veren.
Leest wat lichaamsvreemde handen
ons op het lijf schreven. Ja of nee.
Luistert hoe we ontkennen
dat scheuren anders klinkt dan breken.
Over de auteur
Pieter Claeys (1991) groeide op in Menen en verdeelt momenteel zijn tijd tussen Amsterdam en Gent, waar hij werkt aan een doctoraat in de fysica. Daarnaast houdt hij zich bezig met muziek en het schrijven van poëzie en proza.
Over de illustrator
Vito Flut studeert aan de Willem de Koning academie en zit in het derde jaar van de opleiding Illustratie. Hij werkt graag met strakke vormen en elegante kleuren om zo mooie scènes op te wekken. Hij gebruikt graag een korrelig en een kleurrijk kleurenpalet, en door te spelen met de ruimte en het perspectief creëert hij een atmosferisch en dwingend verhaal. Instragram: @vitoflut
Lees meer uit de categorie Poëzie
Vers in de Etalage
Door Jonathan GriffioenIn Wijk bij Duurstede Lagen we als leeggelopen ballen tegen muren met de neus vlakgedrukt tegen de stenen, de loodrechte huizenvelden en kinderen die van getroffen fietsen vallen. Balkons waarvan bloembakachtige moeders etenstijd schreeuwen. En wij rookten paracetamol of kerfden bloemetjes in strakgetrokken huiden, gooiden stenen naar reigers omdat ze clichématig langs de waterkant […]