Poëzie
Zo voeren wij gezag
Door Wout Waanders | beeld: Reinout DijkstraHet is vloksdagmiddag. We gaan boodschappen doen.
Ik blijf achterin de auto zitten. Als je er op gaat letten,
zie je dat de halve wereld vol dubbelgangers zit.
Zoals: Salman Rushdie lijkt precies op de poppenspeler van Samson.
Ooit is er iemand geweest die zei:
Je bent een belediging voor de islam.
Ik kom je keel opensnijden.
En iemand heeft geantwoord:
Ik speel een hond in een studio 100-productie.
Ik weet niet waar je het over hebt – een wereld waarin dit mogelijk is,
kan onmogelijk kwaadaardig zijn.
Ja. Soms verdwijnen de mensen waar je recht op hebt
zonder enige opgave van redenen. Dat is zwaar,
dat ontken ik ook helemaal niet,
maar dit land is van iedereen
die ongeacht de ongeregeldheden,
op een of andere achterbank blijft zitten,
rustig uit een raam staart, ontdekt
wie er met wie is aangelijnd.
Over de auteur
Wout Waanders (1989) schrijft gedichten en droeg voor op festivals als Onbederf’lijk Vers, Zwarte Cross, Zomerparkfeest en Lowlands. Zijn werk verscheen in Extaze, Kluger Hans en Das Magazin. Wout was hoofdredacteur van Op Ruwe Planken en campusdichter van de Radboud Universiteit Nijmegen. In 2015/2016 nam hij deel aan het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds, waar hij onderzoek deed naar zijn positionering als schrijver. In november 2015 verscheen zijn chapbook Olifantopia, een dichtbundel die leest als een pretpark. Wout zit in een talentontwikkeltraject van Literair Productiehuis Wintertuin.
Over de illustrator
Reinout Dijkstra zit vaak urenlang over zijn bureau gebogen. Om zich heen liggen vulpotloden, vermolmde fijnlijners, stapels papier en enkele dingen die lijken op stiften. Voor hem staat afgekoelde koffie, maar daar heeft hij geen oog voor. Af en toe zegt hij 'hm' in verschillende intonaties. Zie reinoutdijkstra.nl.
Lees meer van Wout Waanders
Wout gebruikt… Oproepfuncties
Door Wout WaandersWout Waanders stift maandelijks een gebruikshandleiding tot een gedicht voor De Optimist. Dit keer gebruikte hij een telefoon.
Lees meer uit de categorie Poëzie
Vers in de etalage
Door Ellen DeckwitzBROERTJE I Langs wateraders hangt een raam in de lucht, het skelet van de bouwtekening valt weg. Holle palen, fluisterpijpjes van de hel. De zoldering houdt zijn afgestroopte klauwen dwars over de nokbalken, ik lig eronder met de handen voor de mond, hopelijk horen ze me wel. Mijn broertje neemt krakend naast me […]