Nieuwland
Door Martje Wijers | beeld: Loes van GilsNieuwland
langs de slangenboom met doorns
de pakken appelsap op de plank in de garage
zo kom je in de keuken
alles wat opa en oma er doen
is Rummikub en ruzie maken
in de walm van sigaren
er zijn pilletjes voor elke dag van de week
er drijven schimmelvlokken in de appelsap
als we weer te lang niet zijn geweest
daar hebben nichtjes cola in hun neus
op feestjes mag een achterneef GTST kijken
al is hij tussen zijn oren nauwelijks ouder dan wij
gewone kinderen mogen alleen
videobanden waar je van moet huilen
ook als het feest is, valt er iets te leren, zoals:
mensen die je nog nooit hebt gezien, kunnen toch familie zijn
de zweetlucht van een oudoom geurt sterker dan sigaren
als niemand meer omkijkt
naar radijsjes en rabarber
dan schieten er bloemen uit
lijven brandnetels de moestuin in
sommige dingen zijn helemaal niet zo leuk als ze klinken
een bed in de woonkamer, de gele ruitjestrui
met bijpassende muts, die je zomaar mag houden
oma in de bijkeuken tussen de bloemen
bij begrafenissen horen nieuwe kleren
het geeft niet dat je trui geel is, de ruiten zijn zwart
opa zegt dat hij nu nog veertien jaar te goed heeft
voor de jaren dat zij in een rolstoel
opa’s nieuwe vriendin stelt zich aan
iedereen voor als de gevallen vrouw
maar ze zit niet in een rolstoel
als opa doodgaat, roken we sigaartjes
er zitten doorns in zijn krans
Over de auteur
Martje Wijers (1986) schrijft gedichten, treedt op en slamt. Ze won o.a. de jaarfinales van de poëzieslag in Festina Lente en U-slam in 2016, Bellum Poetica in 2017 en 2018 en stond in de finale van het NK poetry slam in 2017 en 2018. Jurylid Fresku zei dat hij haar stem graag wilde opnemen op een cassettebandje om thuis te kunnen beluisteren. Martje woont in Amsterdam, waar ze werkt als docente Zweeds en Nederlands aan anderstaligen. Binnenkort promoveert ze op een proefschrift in de taalwetenschap aan de Universiteit van Gent.
Over de illustrator
Illustrator Loes van Gils studeerde in 2016 af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). In haar werk weet ze met een paar lijnen een helder beeld neer te zetten. Haar mensfiguren hebben dierlijke trekjes, ze lijken nieuwsgierig en altijd op onderzoek – net zoals zijzelf altijd op zoek is naar inspiratie, vormen en verhalen. Serieuze onderwerpen maakt ze lichter, ze tekent erover met een knipoog. Zie loesvangils.com.
Lees meer uit de categorie poëzie
De duivel huist in Buenos Aires
Door Bodhi VerboonEen gedicht over de duivel, dat werd weer eens tijd. Of gaat het toch over iets heel anders? Bodhi Verboon werpt vragen op, zet lijnen uit, presenteert schurende gedachtes en dromerige beelden. Laura Chen maakte een toepasselijke collage bij dit prachtige gedicht.