Interview: oud-redacteur Lauralouise Hendrix
Door Martien Bos | beeld: Martien BosDe Optimist bestaat tien jaar. Samen met oud-redacteuren kijken we terug. Lauralouise Hendrix was van 2012 tot 2016 beeldredacteur.
Wat heeft je ertoe bewogen om beeldredacteur te worden bij De Optimist?
Ik zag een vacature voorbijkomen op Facebook, zo simpel kan het zijn. Die was geplaatst door een vriend van me die op zijn beurt weer bevriend was met Miriam van Ommeren, een van de oprichters van De Optimist. Ik vond Miriams posts op Facebook heel grappig, dus ik stuurde haar een bericht dat we samen maar eens wat moesten gaan drinken. Dat was in 2012. Ik volgde Film and Photography Studies in Leiden en was daar aan het afstuderen, en daarnaast deed ik sales bij FOAM Magazine.
Wat heb je als beeldredacteur zoals gedaan?
Ik zocht uiteraard beelden bij verhalen, gedichten en essays die de desbetreffende tekst niet weggaven maar aanvulden. Ook heb ik meegewerkt aan een film om geld in te zamelen voor het boek, Handboek voor een Optimistisch leven, en voor de site. En toen het boek er eenmaal was, opperde ik dat we naar Lowlands moesten. Redacteur Kim van Kaam was in het concrete regelen daarvan een held. Zelf ben daar niet zo ontzettend goed in, al weet ik wel altijd de juiste mensen te vinden. Toen Kim mee wilde doen, wist ik dat het er van zou komen. Lowlands! Daar hadden we dan een eigen programma met een aantal schrijvers voor een min of meer uitgeslapen maar enthousiast publiek.
Wat was je missie in het begin?
Dat was toch wel echt het werk publiceren van nieuwe namen. Ook nieuwe illustratoren voor het voetlicht brengen, ook al is dat misschien moeilijker dan bij schrijvers, omdat illustratoren vaak de opdracht krijgen om iets te maken bij de teksten van de schrijvers. We hebben bij de redactie altijd naar een manier gezocht om dat om te draaien.
Ging het altijd goed, dat vinden van illustratoren?
Eigenlijk wel. Of nu je het vraagt: mijn grootste miskleun, een blunder van me die me echt pijn deed, is die keer geweest dat ik twee illustratoren had gevraagd voor één bijdrage. Omdat ik snel iemand nodig had, vroeg ik twee illustratoren – en anders dan ik verwachtte zeiden die allebei ja. Wat voelde ik me stom toen. Gelukkig was er later die week nog een verhaal waarbij we een van die twee illustratoren konden inzetten.
Welke eigenschappen van jezelf waren handig voor je als beeldredacteur?
Mijn enthousiasme vooral! En mijn netwerkvaardigheden. Ik was altijd een heel sociaal, een beetje flierefluiterig figuur. Mijn energie was denk ik in combinatie met de rest van de redactie welkom. Twee redacties heb ik meegemaakt: de eerste vijf jaar met Saar, Babette, Mahlee, Patricia en Miriam, en uiteindelijk vormden Anna van Strien, Kim van Kaam en ik samen met Marijn, Ferdinand en Nienke de nieuwe redactie.
Het vergaderen was altijd fantastisch, praten over binnengekomen stukken. Als beeldredacteur deed ik wel mee, maar nam nooit de redactie van een verhaal op me. Zelf vind ik schrijven heel prettig, maar ik merk dat ik niet echt goed durf te publiceren, al heeft De Optimist me een paar keer over de streep getrokken. Wel heb ik de rubriek ‘Illuster’ op poten gezet en een reportage geschreven over A Thousand Drawings, een artistiek liefdadigheidsevenement dat georganiseerd werd in De Brakke Grond. Ach, je maakt altijd minder dan je zou willen – dat zegt iedereen wel denk ik.
Wat heb je geleerd van vier jaar beeldredacteurschap bij De Optimist?
Ik kan mensen snel enthousiasmeren merk ik, dus illustratoren zoeken ging me makkelijk af. Zo was dat bij mijn beeldredactiewerk later bij de VPRO ook. Je moet zien te krijgen wat je nodig hebt. Maar werken voor De Optimist combineren met je eigen leven is heel lastig. Er is geen verdienmodel, dus niemand is er fulltime mee bezig. Het mooie wat je ervoor terugkrijgt zijn de vergaderingen en de prachtige inhoud van de website natuurlijk! En de contacten die ik er opgedaan heb, daar ben ik ook heel blij mee. Misschien omdat ik zo op mezelf ben. Thuis ben ik erg graag alleen, dus het is fijn om kennissen te hebben waarmee je samenwerkt. En ik heb ook nog iets geleerd over mezelf. We hadden namelijk veel toekomstsessies met Saar. Die was van het ‘agile’ werken; veel post-its en gekleurde petten. Tijdens zo’n toekomstsessie heb ik geleerd dat ik een plant ben. Die term komt uit een indeling van persoonlijkheden, ik zou het even moeten opzoeken, maar het komt neer op: heel creatief en veel ideeën spuien, maar geen afmaker.
Had je daar last van?
Dat was misschien een van de redenen dat ik niet meer in de kunstwereld wilde werken. Ik bleek vooral vaak terecht te komen in ondersteunende functies en steeds minder zelf te maken, maar ik ben uiteindelijk geen officemanager of pr-medewerker. Echt de stap zetten om de inhoudelijke en creërende kant van mijn opleidingen op te gaan durfde ik niet aan. Ik ben uiteindelijk een generalist, iets wat heel passend is voor het beroep van onderwijzer – mijn beide ouders zijn basisschoolleraar. Vroeger was dat gegeven voor mij juist een reden om dat niet te willen worden, daar ben ik anders over gaan denken.
Wat ben je na De Optimist gaan doen?
Mijn afscheid van De Optimist in oktober 2016 was het afscheid van de wereld zoals ik die kende. Daarna volgde een nieuwe fase: een rol als moeder. Na een jaar wilde ik weer werken maar deze keer in een baan met toekomst en met autonomie: dus niet in dienst voor andere creatieven, maar een belangrijke, inhoudelijke baan waarvoor ik alleen verantwoordelijk ben. Wel weer een dienstbaar beroep, maar nu in dienst van 25 kinderen. Basisschoolleraar dus.
Over de auteur
Martien Bos is redacteur bij De Optimist en essayplatform De Nieuwe Garde. Hij publiceerde verhalen in diverse tijdschriften en illustreerde voor media als De Optimist, NRC Handelsblad, VPRO, De Standaard, uitgeverij Boom en Athenaeum–Polak & Van Gennep.
Over de illustrator
Martien Bos is redacteur bij De Optimist en essayplatform De Nieuwe Garde. Hij publiceerde verhalen in diverse tijdschriften en illustreerde voor media als De Optimist, NRC Handelsblad, VPRO, De Standaard, uitgeverij Boom en Athenaeum–Polak & Van Gennep.
Lees meer van Martien Bos
Vergezichten
Door Martien BosVoor de themamaand vroegen wij onze illustratoren: wat zien we als we uit het raam kijken over 50, 100 of 500 jaar? Zijn er dan überhaupt nog ramen; kijken we nog met onze blote ogen? In ‘Vergezichten’ hun visuele antwoord op deze vragen. Deze week: Martien Bos. “Volgens futurist en Google-ontwikkelaar Raymond Kurzweil zal in […]
Lees meer uit de categorie interview
Illuster: Bob Mollema
Door Martien BosDe literaire bijdragen op De Optimist worden al jarenlang vergezeld door beeld dat speciaal wordt gemaakt door illustratoren met uiteenlopende stijlen en achtergronden. Los van de korte biografie die we plaatsen, weet de lezer niet zo veel over deze mensen. En dat is zonde. Daarom is er de rubriek ‘Illuster’, waarin we onze illustratoren uitgebreid […]