Poëzie
Drie gedichten bij verhalen van Lydia Davis
Door Jordi Lammers | beeld: Lizzy PikaarUnder all this dirt the floor is really very clean
hoe lang nog houd je de aarde
als een knikker tussen je vingers
je staat op het balkon en wacht
tot de zon het glas laat schitteren
die blik, alsof je met je ogen
vuur maakt, ik heb nooit geloofd
in een plek waar alles helder is
ik kan me de vloer onder het
vuil niet eens meer voorstellen, maar
nu ben jij er en wacht je op zonlicht
je hoort me komen, draait je om
en doet je mond een beetje open
ergens, zeg je, ligt een salamander
op een tak van ons te dromen
A weeping among the bushes
ik las op internet dat iedereen
uit sterrenstof is opgebouwd
het is een prachtig beeld maar wat
moet je er mee als het sneeuwt
en de kat nog steeds niet op je
schoot wil liggen, we kijken tv
een straatfotograaf vereeuwigt
een prullenbak en zegt dat je
het wonder uit de tent moet lokken
onze vingers ruiken naar snoepjes
van de dierenwinkel en ergens
zouden nu sirenes moeten klinken
I can say with confidence that I have never been here before
het idee dat ze ergens in de ruimte
van het longshot genieten, iedere avond
neem ik een nieuwe route naar je kamer
al weet ik dat het steeds hetzelfde
bed zal zijn, dezelfde maan en dezelfde
doek waarmee jij me wegveegt, iets moet
veranderen zeg je terwijl je al
een half uur naar je sokken zoekt
iets moet onherroepelijk verschuiven
als was het maar een centimeter, dat
zou al zoveel schelen en opeens
sta je stil en kijk je naar het raam
het zonlicht eindigt bij je tenen
je meet de afstand, loopt twee
passen naar achter en begint
zonder iets te zeggen te sprinten
Over de auteur
Jordi Lammers was in 2016 de campusdichter van de Radboud Universiteit. Hij publiceerde verhalen en gedichten in De Revisor, Op Ruwe Planken en De Optimist en schrijft essays voor Rekto:Verso. Je kon hem horen voordragen op de Nijmeegse Kunstnacht, het Boekenfeest en het International Literature Festival. In 2018 won hij de Nijmeegse Literatuurprijs. Samen met zijn broer Rindert vormt hij de tweekoppige band Benji - een samensmelting van muziek en poëzie.
Over de illustrator
Lizzy Pikaar verzon als kind verzon de gekste toneelstukjes die ze later opvoerde voor haar vrienden en familie. Het uitvergroten van een bepaald type mens leerde ze al op jonge leeftijd. De zelfverzonnen typetjes en de passie voor verhalen vertellen neemt ze mee in haar illustraties. Dit doet ze met een combinatie van gekke composities en karikatuur. Ze gebruikt pastelkleuren en invloeden van de jaren ‘80 en ‘90 die een eigenzinnig beeld vormen. Meer van haar werk is te vinden op lizzypikaar.nl en Instagram.
Lees meer van Jordi Lammers
Poëzieweek 2017: Jordi Lammers
Door Jordi LammersWensballonnen stel dat op de vensterbank een doodgevroren vlieg lag zou je dan een aansteker onder zijn vleugels houden tot het beestje in een vonk verandert door een kier naar buiten glipt vlammend in de nacht verdwijnt ik zag op oudejaarsdag hoe koppig wensballonnen zijn hoe lang ze tussen grond en sterren blijven hangen en […]
Lees meer uit de categorie Poëzie
Vers in de Etalage
Door Josse KokWielersdrang Een jongeman fietst zich in bochten door de hoek van onze stad. In volstrekte willekeur van klanken schreeuwt hij op ons af. Wij hangen laf en mensen vrezend om een afgebladderd bankje, zien niet verder dan een idioot; een kwezelende gans. Totdat een stamgast ons vertelt dat het in wezen nog een kind is. […]