Poëzie
Poëzie: Simone Zwitserloot
Door Simone Zwitserloot | beeld: Ilse Busscherswind waait door de kieren van onze wimpers
ik plooi heuvels van zachte huid
drapeer mos over de edele delen
met mijn tegenspeler bespreek ik de voortgang van het verhaal
we discussiëren over regenponcho’s
‘plastic hulzen om mensen te conserveren’ zegt ze
ik zeg dat ik mijn houdbaarheidsdatum uit wil stellen
ik stel me voor hoe ik in een glazen pot met conserveermiddelen
wacht op mijn consumptie
hoe mijn ledematen na verloop van tijd bite verliezen
ik stel me voor hoe ik gevriesdroogd word
hoe gewicht en volume afnemen tot mijn poreuze botten breken
het lijkt me het beste wanneer we onze lichamen consolideren
‘we kunnen ze uithakken in steen’ zeg ik
mijn tegenspeler is op zoek naar plekken waar de erosie al zichtbaar is
ze verdwaalt in de kloven
bewondert de rimpelingen in het oppervlak
mijn tegenspeler zegt dat ze geen goede actrice is
ik ben bang dat ze het eind van ons verhaal niet haalt
Over de auteur
Simone Zwitserloot (1993) studeerde filosofie, schrijft gedichten en maakt illustraties. Haar gedichten werden gepubliceerd op Hard//Hoofd, Notulen van het Onzichtbare en NPO radio 1. Ze heeft voorgedragen op diverse literaire podia, waaronder Dichters in de Prinsentuin en Onbederf’lijk vers. Simone is daarnaast één van de oprichters van Poẽzie Colada, een Nijmeegs schrijverscollectief dat poëzie-evenementen organiseert op steeds wisselende locaties.
Over de illustrator
Ilse Busschers is een 2D-animator en illustrator uit Zwolle. Speelsheid in lijn, kleur en onderwerp blijven een grote rol in haar werk spelen, ook al wisselt ze regelmatig van materiaal. Met een focus op dieren en natuur blijft ze zoeken naar het gekke en grappige, maar er blijft ruimte voor serieuzere onderwerpen. Zie instagram.com/IlseMakesStuff.
Lees meer uit de categorie Poëzie
Vers in de etalage
Door Jelmer van LenterenProloog In de condens van haar adem schrijft zij op de ruit haar naam en daarnaast ook de mijne. Dan tekent ze zes lijnen en ze zegt: ‘Kijk es lief, ik heb ons twee gevangen. In een simpel huisje, hoor.’ Ik kus haar en op dat moment rijdt de trein een klein station door. ‘Hee,’ […]