Kunstbende poëzie
Kunstbende #3: Dagmer Koolwijk
Door Dagmer Koolwijk | beeld: Zep de Bruyn
- Koud
Het is laat
We fietsen langs het water
Over een ruwe asfaltweg
‘Ik heb het koud’ zeg ik
Ik krijg je sjaal en sla hem daar waar ik mijn jas verder had willen sluiten
Het water ademt snel
Niet zoals anders
‘Ik vind dit leven koud’ zeg ik
Ik voel dat je dit niet had verwacht
Toch doe je waar ik onbewust op had gehoopt
Je geeft me je lach
En ik stop hem daar waar ik voel dat jij haar voor bedoeld had
Onze benen beginnen de trappers sneller te duwen
Ik voel hoe de regen achter ons jaagt,
De wind zich opwindt
En het water nog zenuwachtiger begint te tasten
grijpend naar meer
Het is al bijna donker
Ik kan je niet meer zien
Hopend dat het goed is
blijf ik staan
Ik heb het gevoel alsof de wind mijn wangen afschuurt
Zoals ik jou weleens heb zien doen
maar dan bij houten planken
en met een stukje schuurpapier
‘Ik vind dit leven koud’ denk ik
‘Ik vind dit leven koud’ denk ik
‘Ik vind dit leven koud’ denk jij
Ondertussen wachtend op de brug
Zoekend kijken of je een wit lichtje en iemand met jouw sjaal
aankomen ziet.
- Laat
Het is laat
Ik fiets over een weg van zigzaggende stenen
Ik zie mijn oom fietsen in de verte
Als we dichter bij elkaar komen is het weer een gewone man
Ik zie twee schimmen vliegen boven mij
ze lijken op vogels
die ik eerder heb gezien
- Waaien
De maan danst
de zon zingt
en de wind geeft mij een hand
We reizen samen
ver genoeg maar niet te ver zodat we weer
terug kunnen komen
Samen liggen op het schuim van de zee
heen en weer, heen en weer
Als op de schommelstoel van oma die jij wiegt
Samen omhoog met één oor door de atmosfeer
de rest blijft achter, hier
De maan danst
de zon zingt
en de wind geeft mij een hand
We reizen samen
ver genoeg maar niet te ver zodat we weer
terug kunnen komen
Ik wil liggen blijven, ik leun op jou
maar jij waait mij weg
Ik waai nog weggen dan het aller wegst
ik ben nog verder dan
ik ben nog verder dan het verste verder dan
ik ben op een weg
Maar deze weg heeft geen eindbestemming
en een weg met geen eindbestemming
is geen weg
Nu snap ik waarom de vingertopjes met de scherpe nagels van de boom
jou zo in de weg zaten
Het stroompje bloed dat langs mijn wangen kruipt valt
op het niets
De maan danst
de zon zingt
en ik voel een hand die mij vastpakt
Over de auteur
Dagmer Koolwijk (14) en is dichter. Op haar 11de was ze de jongste finalist in de geschiedenis van het NK PoetrySlam. Het Jeugdjournaal maakte daar een item over. Ze trad onder meer op tijdens de KinderNacht van de Poëzie en werd onlangs derde tijdens de finale van Kunstbende in de categorie taal. Afgelopen november sloot ze het landelijke overheidscongres INNOvember af met een gedicht waarin ze de ministeries opriep meer te doen voor onze toekomst. Haar gedichten werden al in diverse bundels gepubliceerd.
Over de illustrator
Zep de Bruyn is een tekenaar en visueel ontwerper. Hij is ook redacteur bij De Optimist. www.zepdebruyn.nl is zijn website, @zepdebruyn zijn Instagram.
Lees meer uit de categorie Kunstbende poëzie
De Regelname #6 Radna Fabias
Door Radna FabiasKlecks – hét platform voor poëziekritiek – en uw geliefde podium voor hedendaagse poëzie, De Optimist slaan de literaire handen ineen en presenteren de reeks ‘De Regelname’. Eens per twee maanden vragen we een dichter welke regel hij of zij zelf geschreven zou willen hebben – en waarom. En we vragen hem of haar met […]