poëzie
Poëzie: Moni Zwitserloot, drie gedichten
Door Moni Zwitserloot | beeld: Teri Loissex on the beach
ik strijk over de littekens onder je tepels
en denk terug aan de dagen dat je nog een binder droeg
hoe je rug bijna boven je schouders uit bolde
altijd in de starthouding voor een duik
de eerste dag na je operatie
toen het verband eraf mocht
de littekens nog roodgloeiend
maar jij liep door het huis
(in je boxershort)
en je schitterde
ik kijk naar het lijntje zwarte haartjes
dat van je navel naar beneden loopt
een colonne mieren
ik laat mijn bekken
tegen jouw bekken kabbelen
ik kneed je lichaam zachtjes
tot er kleine zandtaartjes ontstaan
ik graaf je tepels uit
met mijn tanden
van het nachtkastje rijk je me een penis aan
ik breng hem bij je naar binnen
eb en vloed
krijsende meeuwen
tot jij schokkend in de branding ligt
vloeibaar
mijn borsten lijken gegroeid te zijn
ik probeer ze terug (naar binnen) te duwen
materie kan niet zomaar verdwijnen
het komt altijd ergens weer terug
zoals mensen die het vet bij hun buik weg laten halen
om het vervolgens in hun billen te spuiten
als een alsmaar groeiende buik
huid die uitrekt tot het strakgespannen staat
als een touw waar je voetje voor voetje
naar de overkant wiebelt
zelf heb ik moeite om in balans te blijven
ik zou hulp van iemand vragen
die met souplesse naar de overkant loopt
die extra gewicht mee kan dragen
die mijn hand vast kan houden
op het moment dat jij naar buiten stroomt
jij die aan ons allebei verbonden bent
en zo veel gevoelens met je meebrengt
dat het me soms overstroomt
ik heb iemand nodig die zegt dat
gevoelens kunnen oplossen
als suiker in heet water
dat gevoelens over andere gevoelens
heen kunnen vloeien
als ecoline op papier
dat zo een schilderij ontstaat
vier lijnen met vier rechte hoeken geven de grenzen aan
mijn moeder legt me dingen uit over plasticiteit
dat door de buiging van verschillende kleuren licht
er zowel in de ochtend als de avond een gouden uur is
hoe dingen er dan levendiger uitzien
terwijl ik naar haar luister
maak ik spieren aan
tot mijn kleren eromheen spannen
ik laat mijn borsten wegsmelten
tot mijn bh als een onopgezette tent
voor mijn borstkas hangt
ik laat haren groeien
tot mijn lichaam ermee bedekt is
mijn benen een bos
waar de wind ruisend doorheen waait
mijn oksels een regenwoud
waar het broeierig warm is
de binnenkant van mijn dijen
onvolmaakte voortuintjes vol verwachting
ik laat het haar op mijn hoofd uitvallen
en weer een beetje aangroeien
tot de lengte van onze welkomstmat bij deur
(ik zet de deur open / op een kier)
ik laat al mijn haren in verschillende tinten
rood kleuren
ik laat wat sproeten op mijn neus verschijnen
en neem een piercing in mijn tepel
ik zorg dat het laat is als ik dit doe
ik zorg dat het gouden uur aangebroken is
mijn moeder legt het allemaal vast
het kader keurig verdeelt in negen vlakken
op de snijlijnen de onderwerpen van de foto
de horizon en ik
Over de auteur
Moni werkt als vegan kok en is voorlichter bij het COC. Die publiceerde eerder o.a op de Optimist, Hard//Hoofd en Notulen van het Onzichtbare. Daarnaast heeft die o.a. voorgedragen op Dichters in de Prinsentuin en Onbederf’lijk Vers. Moni is onderdeel van het Nijmeegse collectief Poẽzie Colada. Hiermee organiseert die op onregelmatige basis literaire evenementen op onverwachte locaties.
Over de illustrator
Teri Lois is student, illustrator en textiel kunstenares. Door haar achtergrond als fashion designer heeft textiel nog steeds een plekje in haar hart. Maar daarnaast speelt ze met veel andere technieken en materialen. Door deze te combineren maakt ze collages, die een rauwe en poëtische wereld verbeelden. Zie Teri's website en Teri's Instagram.
Lees meer van Moni Zwitserloot
Poëzie: Moni Zwitserloot
Door Moni Zwitserlootwind waait door de kieren van onze wimpers ik plooi heuvels van zachte huid drapeer mos over de edele delen met mijn tegenspeler bespreek ik de voortgang van het verhaal we discussiëren over regenponcho’s ‘plastic hulzen om mensen te conserveren’ zegt ze ik zeg dat ik mijn houdbaarheidsdatum uit wil stellen ik stel me voor […]
Lees meer uit de categorie poëzie
DE NIEUWE LICHTING: Simone Atangana Bekono
Door Simone Atangana BekonoDe Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Deel 3: Simone Atangana Bekono met de dichtbundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren waarmee ze afstudeerde […]