poëzie

Poëzie: Moni Zwitserloot, drie gedichten

Door Moni Zwitserloot | beeld: Teri Lois
19 maart 2022

sex on the beach

ik strijk over de littekens onder je tepels
en denk terug aan de dagen dat je nog een binder droeg
hoe je rug bijna boven je schouders uit bolde
altijd in de starthouding voor een duik

de eerste dag na je operatie
toen het verband eraf mocht
de littekens nog roodgloeiend
maar jij liep door het huis
(in je boxershort)
en je schitterde

ik kijk naar het lijntje zwarte haartjes
dat van je navel naar beneden loopt
een colonne mieren

ik laat mijn bekken
tegen jouw bekken kabbelen

ik kneed je lichaam zachtjes
tot er kleine zandtaartjes ontstaan

ik graaf je tepels uit
met mijn tanden

van het nachtkastje rijk je me een penis aan
ik breng hem bij je naar binnen
eb en vloed
krijsende meeuwen
tot jij schokkend in de branding ligt

vloeibaar

mijn borsten lijken gegroeid te zijn
ik probeer ze terug (naar binnen) te duwen

materie kan niet zomaar verdwijnen
het komt altijd ergens weer terug

zoals mensen die het vet bij hun buik weg laten halen
om het vervolgens in hun billen te spuiten

als een alsmaar groeiende buik
huid die uitrekt tot het strakgespannen staat

als een touw waar je voetje voor voetje
naar de overkant wiebelt

zelf heb ik moeite om in balans te blijven
ik zou hulp van iemand vragen

die met souplesse naar de overkant loopt
die extra gewicht mee kan dragen

die mijn hand vast kan houden
op het moment dat jij naar buiten stroomt

jij die aan ons allebei verbonden bent
en zo veel gevoelens met je meebrengt
dat het me soms overstroomt

ik heb iemand nodig die zegt dat
gevoelens kunnen oplossen
als suiker in heet water

dat gevoelens over andere gevoelens
heen kunnen vloeien
als ecoline op papier

dat zo een schilderij ontstaat

 

vier lijnen met vier rechte hoeken geven de grenzen aan

mijn moeder legt me dingen uit over plasticiteit
dat door de buiging van verschillende kleuren licht

er zowel in de ochtend als de avond een gouden uur is
hoe dingen er dan levendiger uitzien

terwijl ik naar haar luister
maak ik spieren aan
tot mijn kleren eromheen spannen

ik laat mijn borsten wegsmelten
tot mijn bh als een onopgezette tent
voor mijn borstkas hangt

ik laat haren groeien
tot mijn lichaam ermee bedekt is

mijn benen een bos
waar de wind ruisend doorheen waait

mijn oksels een regenwoud
waar het broeierig warm is

de binnenkant van mijn dijen
onvolmaakte voortuintjes vol verwachting

ik laat het haar op mijn hoofd uitvallen
en weer een beetje aangroeien
tot de lengte van onze welkomstmat bij deur

(ik zet de deur open / op een kier)

ik laat al mijn haren in verschillende tinten
rood kleuren

ik laat wat sproeten op mijn neus verschijnen
en neem een piercing in mijn tepel

ik zorg dat het laat is als ik dit doe
ik zorg dat het gouden uur aangebroken is

mijn moeder legt het allemaal vast
het kader keurig verdeelt in negen vlakken

op de snijlijnen de onderwerpen van de foto
de horizon en ik

Over de auteur

Moni werkt als vegan kok en is voorlichter bij het COC. Die publiceerde eerder o.a op de Optimist, Hard//Hoofd en Notulen van het Onzichtbare. Daarnaast heeft die o.a. voorgedragen op Dichters in de Prinsentuin en Onbederf’lijk Vers. Moni is onderdeel van het Nijmeegse collectief Poẽzie Colada. Hiermee organiseert die op onregelmatige basis literaire evenementen op onverwachte locaties.

Over de illustrator

Teri Lois is student, illustrator en textiel kunstenares. Door haar achtergrond als fashion designer heeft textiel nog steeds een plekje in haar hart. Maar daarnaast speelt ze met veel andere technieken en materialen. Door deze te combineren maakt ze collages, die een rauwe en poëtische wereld verbeelden. Zie Teri's website en Teri's Instagram.

Lees meer van

Poëzie: Moni Zwitserloot

Door Moni Zwitserloot

wind waait door de kieren van onze wimpers ik plooi heuvels van zachte huid drapeer mos over de edele delen met mijn tegenspeler bespreek ik de voortgang van het verhaal we discussiëren over regenponcho’s ‘plastic hulzen om mensen te conserveren’ zegt ze ik zeg dat ik mijn houdbaarheidsdatum uit wil stellen ik stel me voor […]

Lees meer uit de categorie poëzie

DE NIEUWE LICHTING: Simone Atangana Bekono

Door Simone Atangana Bekono

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Deel 3: Simone Atangana Bekono met de dichtbundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren waarmee ze afstudeerde […]

ontwerp: Artur Schmal Studio / ontwikkeling WordPress: Daniël Philipsen