De Toerist poëzie themamaand
De Toerist: poëzie van Sander Ausems
Door Sander Ausems | beeld: Hannah van der HeideWe zijn verloren geraakt in lavendelvelden
Ik hoop op GeoGuessr de plek tegen te komen waar ik meermaals ben gestorven
en dat ik daar dan een bedje van nepvachten mag denken
die van neppe leeuwen, nertsen en labradoedels
In een weide waar volgens de officiële wetgeving
geen vliegtuigen mogen landen
maar jij wist altijd de regels te buigen tot je ertussen paste
Jij hebt de dood geslikt
haar geluk op je brood gesmeerd
en mij vergiftigd
Je vertelde hoe je een ramptoerist was
hoe je in elke onbekende fontein ging zwemmen
en sliep bij mensen die jou niet verstonden
Er was geen tijd voor thuiskomen
er hing iets breekbaars boven onze hoofden
Toch wilden we het liefst voor altijd onwetend zijn
We hebben onszelf gedigitaliseerd
We hadden een manier gevonden om onze luchtwegen samen te laten smelten
Onze veters waren al onze levens lang aan elkaar gestrikt
en als we even de tijd namen gingen onze harten vanzelf
We wisten niet zo goed of de foutcodes ermee te maken hebben
Dat wij niet bestaan
of enkel nooit gevonden zijn
We maakten een Wikipediapagina aan
met informatie die niet te achterhalen is
Alleen wij weten of we ooit in Castricum hebben wildgeplast
Alleen wij weten of het klopt
We maakten een Wikipediapagina aan om te bestaan
voor wie dat belangrijk vindt
‘Wees voorzichtig. Onze identiteit is uit te vlakken met een gum,’ zei je
We keken naar hoe de maan stikte
en lieten onze handen op elkaars wangen rusten
We hadden de piepende toon gelaten voor wat het is
Er lag een laagje kerosine in onze navels
net zo vluchtig als de drang om deze stad te verlaten
en platte stenen te keilen over beekjes
die ooit opgedroogd zullen zijn
Over de auteur
Sander Ausems (1998) heeft een bachelor Future Planet Studies afgerond met een major in planologie. Hij zet nu zijn zinnen op het makerschap. Van beeldende poëzie over onze identiteit en de liefde in een steeds veranderende samenleving of toch de vraag: ‘Stammen wij af van de apen of heeft Habbo ons geschapen?’ Hij probeert vooral een wereld te creëren die niet kan bestaan, maar toch tot leven komt als je zijn gedichten leest.
Over de illustrator
Hannah van der Heide (2000) is spelend kunstenaar. Ze droomt over glanzende paarden galopperend over goudkleurige stranden. Met haar beeldende werken en geluidsontwerpen hoopt ze de kijker te verwonderen en te verrassen.
Lees meer uit de categorie De Toerist poëzie themamaand
Themamaand 2017: De Stilist
Door Nienke van LeverinkIn januari 2017 gingen wij aan de slag met vorm en stijl. Essay Miriam Rasch over de noodzaak van een nieuwe avant-garde. Sonnet Paul Bezembinder schreef een gedicht in de klassieke sonnetvorm. Kort verhaal Marjolein Takman schreef drie versies van hetzelfde korte verhaal. De Stijlestafette Deelnemers van De Stijlestafette schreven een variatie à la Queneau […]