kort verhaal
Buitengewoon korte verhalen
Door Martijn Veerman | beeld: Marjolein VerbruggenEen bloem ontlook en ontdekte dat de plek waar hij bloeide niet voor hem was bedoeld. Hij strooide al het stuifmeel dat hij bezat in de wind en begon ergens anders opnieuw.
De laptop weigerde dienst op het moment dat de schrijver wilde schrijven. Googelen, e-mailen, internetbankieren, reizen boeken, een spel spelen, dat liet de laptop toe. Het zat hem in het schrijven. Dit ergerde de schrijver mateloos en hij liet verschillende professionals aanrukken om het curieuze probleem te verhelpen. Geen van de pogingen hielp en zo kwam het dat er nog geen titel van hem verscheen, alleen een blog.
In het weiland lagen er twee naar de sterren te kijken. Als je goed kijkt, zei de jongen, dan zie je allerlei emoji’s. Hij wees naar een paar plekken. Ja, beaamde het meisje, zij zag het ook en wist hem te verrassen door er zelf ook twee aan te wijzen. Ze namen afscheid en konden alleen nog maar aan elkaar denken.
En nú ophouden, zeiden de ouders tegen het kind, en stonden erbij en keken ernaar. Na een half uur kreeg het kind genoeg van zichzelf, gaven zijn ouders hem een kus en iets te snacken en werd het tijd om iets anders te gaan spelen.
Een gevoelige man hing een set chimes op bij zijn voordeur. In zijn werkkamer klapte hij zijn laptop dicht, trok zijn overhemd uit en ging met ontbloot bovenlijf uit het raam hangen om te horen wat de wind hem deze morgen te zeggen had.
In de kroeg vertelde de teruggekeerde reizigster haar verhaal. De situatie lijkt nu extra zorgelijk doordat het overal in het nieuws is, maar dit soort taferelen is er aan de orde van de dag, zei ze. Hypocriet van de media hier, reageerde de barman. Context is heel bepalend, daar waren de reizigster, de stamgasten en de barman het over eens. De barman gaf een rondje van de zaak. Het beloofde nog een gezellige avond te worden.
Hoe was je dag? Prima. Veel kunnen doen? Ja, veel kunnen doen. Ik ook. Fijn. Ja. Lieverd, wat doen we met eten?
In zo’n korte tijd op zo veel plekken wonen, vroeg ze verbaasd. Hij was een tijdje onderhuurder, verklaarde hij. Toen zijn vriendin van destijds en hij uit elkaar gingen trok hij bij een overspelige en gokkende schuldenaar in. De woningbouwvereniging en politie haalden zijn huis leeg en vervingen zijn sloten. Vervolgens zat hij bij een drugs- en seksverslaafde groepsswinger op zolder, waar de feesten ook in de woon- en badkamer werden georganiseerd. Daarna woonde hij een tijdje samen met een door angstaanvallen geplaagde muzikant die de huur nooit kon opbrengen. Ten slotte trok hij in bij zijn huidige vriendin, en ondertussen had hij toch mooi zijn studie met goed gevolg af weten te ronden.
Vijf muizen hadden het plan opgevat een kolonie te stichten. Ze maakten een verre reis en vonden een geschikte plek. Natuurlijk waren er de nodige uitdagingen, en dreigementen van buitenaf. Er ontstond een interne machtsstrijd. Maar die dynamiek hoort nu eenmaal bij het stichten van kolonies en gelukkig is er maar één dode gevallen. De kolonie handhaafde zich en is de daaropvolgende jaren alleen nog maar exponentieel blijven groeien.
Zulke korte verhalen, daar moest ze niets van hebben. Vergelijk het, zei ze, met een herhaaldelijk geserveerd aperitief: het onthoudt je van een rijke, uitgebalanceerde maaltijd en de ober verschijnt alleen maar vaker aan je tafel om te informeren naar hoe het gesmaakt heeft. Haar tafelgenoot glimlachte omfloerst en gebaarde naar de ober om snel nog iets te bestellen.
Toen de anderen niet keken, huppelde ze even. Het oude huis in de steeg trof haar in zijn anachronistisch voorkomen. Ze maakte een foto. Geanimeerd liep ze verder, langs de kade, dwars door de zon heen.
Over de auteur
Martijn Veerman schrijft (ultra)kort proza. Zijn neiging om filosofie te lezen heeft hij waarschijnlijk overgehouden aan een studie wijsbegeerte in Amsterdam. Hij filosofeert nog soms, humorologiseert iets vaker en voor zijn werk probeert hij de potentie van het werken met data te benutten.
Over de illustrator
Marjolein Verbruggen is een illustrator die houdt van het tekenen van mensen en dieren. Hun gedrag en eigenaardigheden fascineren haar. Met haar illustraties vertelt ze graag hun verhalen. Ze werkt het liefst met linoleumsnedes, want die blijven haar verrassen, maar pen en penseel pakt ze er ook regelmatig bij. Samen met haar drie honden werkt ze in haar atelier in de binnenstad van Zwolle. marjoleinverbruggen.com en instagram.com/marjolein.verbruggen
Lees meer van Martijn Veerman
Lust, baby, lust
Door Martijn VeermanIn ‘Lust, baby, lust’ stelt Martijn Veerman het koppel Mika en Lonny voor, dat bijeen gehouden wordt door chronisch overanalyseren, portobello’s en mogelijk een AR-simulatie van hun toekomstige gezin. Met fantastische illustratie van Zena-Rae!
Lees meer uit de categorie kort verhaal
ZKV-zondag: Boomhut
Door Felix SandonEen nieuwe, tijdelijke rubriek bij De Optimist: ZKV-zondag. Een reeks Zeer Korte Verhalen van Felix Sandon op zondag. De Japanse schrijvers Yasunari Kawabata noemde ze ook wel handpalmverhalen: verhalen zo klein en zo kostbaar dat ze in de palm van een hand passen. Leestijd: minder dan 30 seconden. Impact: onmeetbaar. Dit is de tweede: Boomhut. […]