kort verhaal
Lust, baby, lust
Door Martijn Veerman | beeld: Zena-RaeOf je rucola lust. Rucola. Lust.
Ja, dat sowieso, Mik, beaamt Lonny, dat sowieso.
(Kus)
(Kus)
Over vier minuten eten? Salade met ei. Het broodje ligt ernaast, je kan het er ook op schuiven, als je dat lekker vindt, zegt Monique, Mika’s moeder.
Rucola. Lust, denkt Lonny.
Monique houdt een pleidooi voor soberheid. Haar eerste woning, een vervallen kolenschuur. Begin twintig, verwarming noch douche, jarenlang noodgedwongen DIY’en, op het land uien plukken om te overleven.
Lonny hangt als een gup aan haar lippen.
Een vrouw in de bijstand doet haar verhaal in de NRC. Lonny en Mika lezen het synchroon. In een bijzin staat dat er een keukenrol uit de tas van de vrouw steekt. Van alle dingen: dan koop je toch geen keukenrol! schettert Mika verontwaardigd.
Lonny maakt ontbijt in bad voor Mika. Mika kan niet kiezen met welke serie van welke streamingdienst ze verder gaat.
Lonny wil haar initialen op zijn sleutelbeen. Het leven komt grofweg in tweeën: wat je samen veroorzaakt en wat er gebeurt; MK.
Dat sowieso, meent Lonny, dat sowieso.
(Lonny sloot het verkeerde abonnement af voor zijn smartphone.)
Dit gesprek kan worden opgenomen vanwege trainingsdoeleinden.
Automatisch, meneer. De informatiemaatschappij. Dit as-a-service, dat as-a-service. Van uw leaseauto tot uw tandzorg. Ik heb het in elk geval voor u doorgezet naar de backoffice. Alstublieft. Als een vochtige lychee in close-up, meneer, als een gepelde, vochtige lychee… U ook!
Wat vond u van het contact met Jeanine?
Lonny fantaseert Jeanine nieuw op kantoor. Ze verlangt zijn hulp, leidt de dans, ze is zo verschrikkelijk radiant, etc. Lonny houdt zijn geslacht niet uit bescherming in zijn hand.
Lonny wil meer met zijn handen gaan werken; écht iets zelf vervaardigen – maar wat?
Op werk zoent Mika met een weergaloze stagiaire met grijze lokken.
Overdenk het niet, denkt Mika (onbewust). Overdenk het niet, denkt Mika (bewust).
Ze schrijft zich in voor een reeks vinyasa-yogalessen.
Ze verklaart Lonny hoe ze later wil wonen: klein. Vrienden & familie, iedereen zal ‘s avonds noodgedwongen Risk spelen in de huiskamer, winnaar en datum noteren aan de binnenkant van de doos als logboek van gezellige zegevieringen. Moet er nog iemand in nood opgevangen, is er vast nog een plekje. Voor de begeleiding van zo iemand heb je waarschijnlijk stabiele professionals nodig, gaat ze zich zeker in verdiepen.
Iedereen?
Mika gaat, als onderdeel van haar mini-sabbatical, naar een afgelegen boerderij ergens in de Dordogne.
Een naaktmodel poseert er voor haar klas van vier.
Ik zat laatst in een park bij een fontein, te midden van zeven standbeelden, verzetshelden ofzo, maar enfin,’ vertelt Diederik (iedereen noemt hem Dudz), medecursist.
Twee zestigers op een bankje hebben ruzie. Hij gebaart wat. Ik heb nul gevoelens voor jou! schreeuwt ze. NUL! En rukt iets van haar nek en gooit het de fontein in.
Wat?
Het gaat om die intensiteit, die leeftijd, ons voorportaal. NUL! zegt Dudz.
Anticlimax! protesteert het groepje min of meer in koor.
Dudz werkt gestaag verder aan de lichtval op een dij van het naaktmodel.
Ik heb je gemist. En eerlijk gezegd niet alleen tijdens je break, fluistert Lonny bij terugkomst in haar oor.
Mika’s confessie: ze denkt erover om draagmoeder te worden voor haar zus Wendel.
Lonny is geschokt, geschokt, geschokt – geschikt?
Zullen we een toekomstsimulatie proberen, Mik?
Nee.
Denk erover.
Nee.
Je kan er met AR, met de huidige ontwikkelingen, al bijna gaan wonen, je wenswereld opbouwen, relaties, een gezin simuleren. Een gezin, Mik, een gezin.
Is dit een overhoring, Lonny? Waarom is dit een overhoring?
Mika en Lonny spelen al discussiërend Kubb op het strand.
Een levenslange voorraad van iets winnen, voedsel of een wasmiddel ofzo, ken je dat nog? Hoe bepaal je hoe groot die voorraad moet zijn?
Gemiddelden, zegt Lonny, ‘gemiddelden.
Volstaat dat, Lonny? Volstaat dat?
Mika slikt zichzelf in.
Zorgvuldig snijdt Mika wortels voor het diner met vrienden. Lonny staart naar een portobello en vist in gedachten naar het geheim van de smaak. De groenteschotel wordt geserveerd. Mika ontvangt de complimenten.
Gast Rens verslikt zich bij het nagerecht in een stukje plastic dat in zijn thee verzeild was geraakt. Een plens water schiet zijn strot uit. Voorovergebogen bedelt hij om lucht.
Bij het afscheid kan iedereen er hartelijk om lachen. De enige juiste reactie, beaamt Rens.
Wat is het toch dat mannen –, zucht Mika even later, als de nacht valt.
Iedere keer als er een slakkenhuis onder zijn sneakers kraakt, voelt Lonny zich overprikkeld. Hij leert de plekken en omstandigheden waarin ze tevoorschijn komen herkennen, maar als het regent, denkt Lonny minder scherp. Denkt Lonny gewoon niet scherp.
Tjirp tjirp, tjirp tjirp.
Straks kan ik je niet meer beminnen, zegt Lonny met zijn geslacht in de haren.
Niet…
Doen…
Niet…
Doen!
Niet!
Doen!!
NUL gevoelens, Lonny! Ik heb NUL gevoelens voor jou!
(O Lonny, als hij had geweten dat –, dan had hij het (niet) gedaan. Als hij (niet) had geweten dat –, dan had hij het (niet) gedaan. Als hij had geweten dat –, dan had hij het zeker (niet) gedaan… O Lonny…)
Summer Presto, onweerstaanbaar volume. Mika gooit haar armen en heupen dansend in de strijd, toegewijd aan het gat dat met hun miskraam kwam. O Mika…
Tjirp tjirp, tjirp tjirp.
Mika pakt het joggen op. Ze doet de reeks vinyasa-yogalessen. Ze leent een waxapparaat van vriendin Lea. Het is pijnlijker dan verwacht. Ongezouten cashewnoten op een bedje van bananenplakjes zijn haar lievelingssnack geworden. Bij haar nieuwe werkgever wordt ze gevraagd plaats te nemen in de OR, ze verbaast zichzelf door ermee akkoord te gaan.
Ze maken een spaarplan voor komende jaren.
Het kolenhuisje van Monique blijkt een B&B. Lonny boekt meteen. Ze brunchen op het land, lachen, fietsen zich in het zweet in de omgeving.
In een duinpan verrast Mika Lonny met een paar nieuwe knitted sneakers. Ze zoenen. Ze omhelzen. Ze kijken naar de zee. Ze menen het.
Ik. wil. je. initialen. op. mijn. sleutelbeen…
Niet…
Doen…
Niet…
Doen…
Niet!
Doen!
(Knipoog)
(Facepalm)
Mika houdt Lonny’s geslacht niet uit bescherming in haar hand. Lonny kreunt ongekend luidruchtig; lust, baby, lust!
Mika kijkt Lonny diep in de ogen, even eigenzinnig als aan hem verknocht.
Dat sowieso, hoopt Lonny, dat sowieso.
Wat is dit?
Lonny laat haar zijn zelf vervaardigde eikenhouten bankje zien. Mika wijst op een detail in de afwerking. Lonny luistert half, Lonny wrijft over een gevoelig sleutelbeen.
Had je gezien wat voor weer het wordt? 21 graden, licht bewolkt, briesje. Vergeet de zonnebrand niet, en de moisturizer, voor de stralende huid, echt een door mannen ondergewaardeerd orgaan, zegt Lonny.
Mika appt vrienden.
It takes a village to raise a child
The child becomes a dermatologist
Therefore, it took a village to raise a dermatologist, denkt Lonny.
Ga je mee? vraagt ze.
The Economist is net ingegaan, vervang mij door anekdotes over onze relatie, zegt Lonny.
Vàn, niet óver, zegt Mika.
Hvj, zegt Lonny.
(Kus)
(Kus)
(Glimlachen, meervoud)
Lonny gaat voor een romantische geste. Hij reserveert voor twee bij Italiaan De Vork. Opgeblazen, opgelaten, vol van zichzelf, van haar, van… hij appt haar de bevestiging met onderschrift: voor drie met een hartje.
Hvj hartje, appt ze terug. Daarna risken?
Over de auteur
Martijn Veerman schrijft (ultra)kort proza. Zijn neiging om filosofie te lezen heeft hij waarschijnlijk overgehouden aan een studie wijsbegeerte in Amsterdam. Hij filosofeert nog soms, humorologiseert iets vaker en voor zijn werk probeert hij de potentie van het werken met data te benutten.
Over de illustrator
Zena-Rae (2001) is maker en diskjockey. In 2024 studeert ze af van de Willem de Kooning Academie in Rotterdam in de richting illustratie. Zie Zena-Raes Insta en Hotgluepagina.
Lees meer van Martijn Veerman
Buitengewoon korte verhalen
Door Martijn VeermanEen bloem ontlook en ontdekte dat de plek waar hij bloeide niet voor hem was bedoeld. Hij strooide al het stuifmeel dat hij bezat in de wind en begon ergens anders opnieuw. De laptop weigerde dienst op het moment dat de schrijver wilde schrijven. Googelen, e-mailen, internetbankieren, reizen boeken, een spel spelen, dat liet […]
Lees meer uit de categorie kort verhaal
Geen beweging – deel 5
Door Corinne HeyrmanCorinne Heyrman maakte wekelijks radio in de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen binnen het project Radio Begijnenstraat. Op basis van haar bezoeken schreef ze een feuilleton in zes delen. We publiceren hieronder deel vijf. Radio Begijnenstraat is een project van hell-er vzw i.s.m. het zorgteam van de gevangenis van Antwerpen en wordt artistiek gecoördineerd […]