poëzie
Vrouwentongen
Door: Hanna Desmet
Beeld: Noa Zuidervaart
15 september 2017
Wanneer we de telefoon opnemen, klinken we hetzelfde
mijn moeder en ik – al doe ik mijn best om zacht
uit haar toon te vallen.
Nu nog wonen we in hetzelfde huis. Ze dweilt het behendig
op hoge hakken, wankelt weleens wanneer ze denkt
dat wij niet kijken. Tegenwoordig lijken emmers hier
enkel verder over te lopen. Zelfs de planten op de vensterbank
hebben er natte voeten van gekregen. Ze begiet
haar orchideeën overvloedig, heeft er inmiddels al meer
dan ze kinderen kreeg en allemaal zijn ze erg gegroeid.
Vooral vrouwentongen verdrinken wanneer je te lang
of te veel voor hen wilt zorgen. Ik verzeker haar dat ik weet
waar mijn wortels liggen. Morgen heb ik ook benen
om op te staan. Mijn mededeling sijpelt niet binnen,
de verbinding tussen ons is al een tijdje lek.
Ik weet niet eens hoe mijn eigen stem klinkt. Op
een andere plek valt zij misschien beter te bereiken
Over de auteur
Hanna Desmet (1994) begint in oktober aan haar master ‘Audiovisuele Kunsten: Schrijven’ aan RITCS in Brussel. De afgelopen maanden stond ze op verschillende podia om haar gedichten op de wereld los te laten. Verder koestert ze een vreemde voorliefde voor de geur van wasverzachter en houdt ze jongleeroptredens in zeer besloten kring.
Over de illustrator
Noa Zuidervaart (1999) is een kunstenaar gevestigd in Zwolle. Met fragiele lijnen in combinatie met gradients, screentones en pixelachtige afbeeldingen schetst hij droomachtige taferelen. Voor meer van zijn werk zie noazuidervaart.nl.
Lees meer uit de categorie poëzie
Poëzie: Désirée van Blitterswijk
Door Désirée van BlitterswijkDe therapeut glimlacht alsof haar / mondhoeken bungelen aan vishaken // wat is een goede metafoor / voor een bipolaire-zwangere-vrouw met een theatrale persoonlijkheidsindicatie? – lees nu de indringende en hallucinante poëzie van Désirée van Blitterswijk.