poëzie
De duivel huist in Buenos Aires
Door: Bodhi Verboon
Beeld: Laura Chen
28 februari 2024
Wanneer het lukt
om de dag op tijd te starten, loop ik
langs de flats met balkons in de zon.
Sluit ik mijn ogen – neem ik een moment.
Zo leeg dat er toch niets kan gebeuren.
Als schimmen zie ik
de mensen die hier de afgelopen jaren
liepen van de ene
naar de andere kant van de straat.
Degenen die daarna, zoals het hoort
hun voordeur openden, naasten een kus gaven
en de ongelukkige anderen.
Is pijn besmettelijk als een hoest?
Of leent men het uit
als het eerste boek dat iemand blij maakte
om ernaar te kijken
het te bewaren
en uiteindelijk heelhuids terug te geven.
Ik had het me anders voorgesteld.
Eerder, waarschijnlijk, en van mij.
Zo had ik het ook liever gezien, mijn vader
die hardop de leugens
over controle had mogen opdreunen.
Zoals je zei gebeurt het gewoon
tijdens een taxirit in Buenos Aires
op een drukke rotonde.
Ik stelde me vaak voor dat het me zou overvallen
in een afgeladen tram, happend naar lucht.
Op een vakantie spelend in een meer
hand in hand met een geliefde
of mijn broer voor we stopten met praten.
Kinderen en hoe we ze voorliegen
ze lokken in een lang bestaan.
Scheppen en emmers naast een fort van zand.
Een bus slingerend op een bergweg.
Meeuwen en hoe ze zonder plan
uitgeput landen in de haven
om niet veel later hoopvol te vertrekken.
Of misschien hebben ze wel een plan
wachten ze gewoon even
tot de wind gaat liggen.
Wanneer wilde je voor het laatst
pijn uit iemands tas stelen?
Het vervangen door een broze schelp
een brief
een fles ijskoud water
om te drinken of te drukken
tegen een verhit voorhoofd.
Over de auteur
Bodhi Verboon (2001) is een derdejaars student van de studie Creative Writing aan ArtEZ. Hij onderzoekt de gevolgen van rouw, afhankelijkheid en een alcoholistische omgeving, door middel van ritmische, meditatieve en associatieve poëzie. Afgelopen jaar schreef hij de campusgedichten van het jaar 22/23 voor DUB, de onafhankelijke nieuws- en opiniesite van de Universiteit Utrecht.
Over de illustrator
Laura Chen is een fotografe, schrijfster en collagekunstenares in Engeland. Haar multidisciplinaire praktijk is intuïtief, experimenteel en speels; ze maakt gebruik van tekst, video, geluid en analoge methodes en fotomontagetechnieken. Aangetrokken door de eigenaardigheden van het alledaagse zoekt ze naar vormen van anders-zijn en een verbinding met het onbewuste. Fictie, illusie, mise-en-scène, geheugen, nostalgie, taalkunde, psychologie, genealogie, mythologie, synchroniciteit en avant-garde kunststromingen zijn terugkerende thema’s en interesses binnen haar werk. Zie instagram.com/lauramchen.
Lees meer uit de categorie poëzie
Wout gebruikt… fietscomputer
Door Wout WaandersWout Waanders stift tweemaandelijks een gebruikshandleiding tot een gedicht voor De Optimist. Dit keer gebruikte hij een fietscomputer.