kort verhaal
Nighthawks
Door Anna Dijk | beeld: Zep de BruynHet is alsof we in een duikboot zitten, denkt Diana, een duikboot in de nacht. De lampen van het café schijnen door de grote ramen naar buiten en verlichten de stoep. Buiten het licht kan ze niets zien behalve een paar straatlantaarns in de verte. Tekenen dat ze niet het enige leven zijn.
Diana deelt deze observatie met de man die naast haar zit en die zich niet heeft voorgesteld.
Hij glimlacht. Ze bekijkt de rimpels naast zijn ogen. De meeste zijn treurig, maar niet allemaal, een paar bewegen mee met zijn lach.
Hij vertelt een verhaal, iets persoonlijks. Ze pakt haar glas terwijl ze luistert en laat de ijsklontjes langzaam ronddraaien. Haar drankje is al lang op. Ze twijfelt of ze een nieuwe zal bestellen, dus doet ze zo lang mogelijk met wat er nog is. Het smeltende ijs, het limoenschijfje.
Ze denkt, niet voor het eerst: eigenlijk moet ik naar huis, iedereen kan ons hier zien zitten. Het café is bijna leeg en hij zit zo dichtbij. Er is geen drukte om in te schuilen. Wie weet wie er buiten, in de schaduw tussen de lantaarnpalen, naar ons kijkt.
Ze blijft zitten. De stem van de man is koel en zacht; zijn woorden kruipen over haar huid.
Ze geeft antwoord op iets wat hij vraagt. Dan kijken ze elkaar aan en zwijgen even. Hij legt zijn hand op de hare. Zijn middelvinger raakt de plek waar een trouwring hoort te zitten.
Ze trekt haar hand terug, glimlacht. Ze wil dat hij haar aanraakt. Niet haar hand, te zichtbaar, maar haar knie. Haar jurk is toevallig wat omhoog geschoven en de ober zou er niets van merken als zijn vingers onder haar rok gleden. Ze hoopt dat hij zachte handen heeft, en verzit zodat hij er beter bij kan. Niemand die het ziet, ze praten gewoon door. Het is veilig hier. Ze bestelt nog een drankje.
Hij niet.
Zijn hand steekt een sigaret aan, achteloos, alsof hij niet doorheeft waar hij in haar hoofd is geweest. Hij glimlacht nog een laatste keer terwijl hij zijn hoed opzet en betaalt haar drankjes.
‘Dat hoeft niet.’ zegt ze.
Ze kijkt hem na tot hij verdronken is in de nacht.
Over de auteur
Anna Dijk (25) studeert Nederlands en Journalistiek. Ze is onderdeel van NoordWoord Talen. Ze won de Groningse voorronde van Write Now en eerder de publieksprijs van 24 hour plays Groningen en stond in de finale van de NTR Podcastprijs. Ze schrijf graag met de hand, omdat je dan altijd vooruit komt, ook als je iets wegstreept. Je kan haar volgen op Instagram @anna.dijkje.
Over de illustrator
Zep de Bruyn is een tekenaar en visueel ontwerper. Hij is ook redacteur bij De Optimist. www.zepdebruyn.nl is zijn website, @zepdebruyn zijn Instagram.
Lees meer uit de categorie kort verhaal
Wankelen heeft een slechte reputatie
Door Steff Geelen‘Verdwijnen bleek makkelijker dan ik dacht. Blijkbaar kun je je zo traag terugtrekken dat niemand het nog doorheeft. Of in ieder geval geen moeite meer doet. Behalve Beer dan.’ Dit eigentijdse, fantasierijke verhaal is een voorpublicatie van het chapbook van Steff Geelen. Over wankelen en mensen die juist voor niets lijken te wijken.