poëzie
Poëzie
Door: Britt van Baaren
Beeld: Frann de Bruin
2 oktober 2025
Wat er overblijft
mijn dagboeken staan op sterk water
in de bovenkamer van mijn ouderlijk huis
er is geen tijd voor reddingsvesten
dus wat ik wil bewaren
drijft omgekeerd naar boven
tussen papieren golven
en rubberboten
het is stormachtig op zee
als een sneeuwbol vol schreeuwende woorden
schud ik de bladzijden
maar niets stort in elkaar
de aaneengeschreven letters ontleed ik
met een scalpel en een loep
tot er in de rode inktvlekken
een lucifer ontstaat
een sigaret kan ook
een zwavelstokje zijn
als je op je sokken alleen buitenstaat
en wordt aangekeken
door de botten van een huis
terwijl je warmte zoekt
op plekken waar in alle hoeken
rook kruipt
ook daar waar de zon scheen
ook op zee
ook in weckpotten
verstoppen zich stillevens
die eindeloos bovendrijven in de hoeken van je kamer
ook daar waar de zon schijnt
de ontheemde vissen die het overleven
eindigen met een stolp over hun bed
waarin ze zoeken naar de woorden
die zo vaak zijn gezegd
maar niets klinkt nog hetzelfde
als het een stem mist
die je kent
Wilgen willen
warrelknoesten en ander wildgroeiend vlees
dicht bij de draaiende
trekkende
klimplant om de stam
daar waar paarse bloemen
pulseren met trechters vol zaad
kleverige boomsappen lekken
van dit heuvellandschap
in gebarsten huid waaronder
verstrengelde wortels en dorstige kloven
als wormen duren we uren tot je
mag versplinteren
sijpelen
maar alles blijft binnen
achter geopende huidmondjes
die speekselloos happen
littekens van snoeiwonden
in papierdunne ogen
wel honderden
draaien weg in hun kassen
maar kijk me eens aan
als je klimt
je klimt hoger
net niet
bijna wel
Over de auteur
Britt van Baaren (2000, Nijmegen) onderzoekt schurende beelden met taal. Het liefst staat ze op het podium of geeft ze schrijfworkshops aan jongeren. Haar werk werd gepubliceerd in verschillende bloemlezingen en magazines.
Over de illustrator
Frann de Bruin (1995) is een illustrator uit Utrecht. Ze brengt in haar werk thema's als de belevingswereld van een mens, herinneringen, mystiek en de natuur tot leven. Haar werk wordt omschreven als filmisch en mysterieus en ze houdt ervan traditionele technieken te mixen met digitale illustratie.
Lees meer uit de categorie poëzie
Poëzie: Shabnam Baqhiri
Door Shabnam BaqhiriMensenmeeuw Gelaten meeuwen. Niemand ziet ze nog. Niemand hoort ze nog. Voelen doet de mens niet meer. Ik ruik verbrand. Eén vleugel twee vleugel. Als wind nagedaan kon worden dan deed deze meeuw wel heel erg zijn best. Snavel zo groot als mijn hand, één vinger twee vinger drie vinger vier vinger vijf vinger geen. […]