poëzie
Poëzie: Anke Cuijpers
Door Anke Cuijpers | beeld: Rogier SmalEn of er iets gebroken is
je leent een beweging op het moment dat de rente zo laag is
dat hij uitgesproken negatief is, met welke prijs ga je akkoord
omdat je zorgvuldiger omgaat met wat je leent van een ander
strijk je de beweging glad, maar is het dan meer of minder waard
zoals wanneer iemand bij afwezigheid van zijn geliefde de lucht
omhelst, dat het gebaar toch lijkt op iets teders, min of meer
maar als iemand jou een knuffel cadeau geeft en je weigert,
je toch het schuldgevoel daarover houden mag.
De eerste beelden
uiteindelijk begraaf je het hoofd, al vergeet je daarbij dat
wat van de engel overblijft, schittert als een ijsberg boven zee
je wou dat de engel je geholpen had, nu kijk je naar
zijn beige regenjas en zijn met olie besmeurde vleugels
je stelt het doorzoeken van zijn jaszakken uit,
het vinden van bewijs dat een engel ook maar een engel is
je weet zeker dat de engel daarvoor bedoeld was om je geloof
in de gedichten terug te brengen, niet je vruchtbaarheid.
En nu beweer je dat je voeten als warmwaterkruiken voelen
afbakeningen op de vloer geplakt om de afstand te visualiseren
twee pijlen die elk een andere looprichting wijzen
het maakt uit of je ergens heen of weer gaat, alleen
sneeuw kraakt bij elke stap hetzelfde, wordt desondanks geplet
de deur bij het resthout gegooid, als een voornemen waaruit je ooit
vloeren zult zagen, als je geen idee meer hebt waarom aan dat hout
scharnieren zitten, en de deurknoppen vaal van het ontsmetten
omdat de ziekte ons vastgreep en niet wij de ziekte
je herinnert je hoe je moeder in haar witte bed tot Maria bleef bidden
hoe je toen al zeker wist dat tot wie je ook ging bidden
het nooit een dove vrouw zou zijn, tot je later, zelf,
twee disco-oren kreeg, ook al had je daar nooit om gevraagd
een verbod ingesteld op elke zoen die in de lucht belandt
angsthazen geworden vanwege de mogelijkheid elkaar te raken
alsof er verkeersregels kunnen gelden voor de loosheid in een gebaar,
of de afstand die gemis oproept te overschreeuwen valt.
Over de auteur
Anke Cuijpers is schrijver, dichter en recensent. Ze schreef voor de Revisor, de Tirade, de Poëziekrant, Het Liegend Konijn, Kluger Hans en Het Gezeefde Gedicht. Met haar poëzie belandde ze meermaals in de top 100 van de Turing Gedichtenwedstrijd. Ze studeerde proza en poëzie aan de Schrijversvakschool Amsterdam. Momenteel voltooit ze haar eerste roman, en schrijft ze aan een bundel gedichten. Voor DLVA recenseert ze literaire fictie.
Over de illustrator
Rogier Smal = artwork ⚡️ drums ⚡️ prints ⚡️ motorcycles ⚡️ occii ⚡️ punk ⚡️ = roro_yr_boat.
Lees meer van Anke Cuijpers
Liefde, dacht ik
Door Anke CuijpersAfscheid nemen van een geliefd instrument is lastig, maar bij de meedogenloze schrijfster Anke Cuijpers niets minder dan een marteling. Met bedrieglijk beeld van Hannah Vonk.
Lees meer uit de categorie poëzie
Vers in de etalage
Door Irene WiersmaVerjaardagsfeest Er wordt veel gepraat maar weinig gezegd. Iets over de taart dat-ie – uiteraard – goed smaakt en over dat die kleine alweer ra ra groot is geworden. De woorden glijden traag over geasfalteerde wegen van Monden tot Oren liften soms door naar het hoger gelegen Verbaasde Wenkbrauw en laten zich dan met het […]