'Ik weet niet of hij op een gegeven moment genoeg kreeg van het gepluk aan zijn haren. Of dat ik iets anders deed wat hem ging tegenstaan. Maar ik weet wel dat het niet lang daarna eb werd. Mijn ezel liep steeds vaker ver voor me uit en deed niet meer de moeite om te wachten.' Met het fascinerende korte verhaal 'Als de zee' debuteert Anouk Bosch bij De Optimist.

Op de ochtend dat Mare van der Ven een belangrijke presentatie moet geven, lukt het haar niet de deken van zich af te slaan. Buiten strijkt een duif neer en begint een verhaal te vertellen. Een prachtige schets waarin het emotionele en het tastbare samenkomen, door Rosanne van Oort. De sfeervolle illustratie is gemaakt door Indi Vos.

Met 'Jassen' schreef spokenwordartiest Marieke Bertha een intrigerende tekst die het midden houdt tussen bekentenisliteratuur, een essay en een reportage. Ontstaan naar aanleiding van de eerste corona-uitbraak, de eerste lockdown en anti-racismeactivisme voor KOZP.

Dit verhaal speelt zich af tijdens een uitvaartdienst in de kerk. Een vrouw is haar geliefde kwijtgeraakt. In het begin lukt het haar nog om in het ‘hier en nu’ te blijven, maar dan drijft ze af en gaat ze de werkelijkheid steeds gekleurder beleven. Uiteindelijk verliest zij, net als haar geliefde, de grip op de realiteit.

'Verdwijnen bleek makkelijker dan ik dacht. Blijkbaar kun je je zo traag terugtrekken dat niemand het nog doorheeft. Of in ieder geval geen moeite meer doet. Behalve Beer dan.' Dit eigentijdse, fantasierijke verhaal is een voorpublicatie van het chapbook van Steff Geelen. Over wankelen en mensen die juist voor niets lijken te wijken.

'Ze zag hoe zijn schouderbladen scherp afstaken onder zijn T-shirt. Gisteren gleden haar vingers over zijn rug, glad en hard als een schild. Zijn handen hadden haar gekneed, haar dijen, haar billen en haar borsten. Week vlees dat geen weerstand bood. Wist hij wat ze dacht op zulke momenten?' Fenna Plaisier schreef een indringend verhaal waarin erotiek, liefde voor de natuur en het lezen van andermans berichtjes wel erg dicht bij elkaar komen.

Body Horror, Weirdcore et Surrealisme de Synthetic_Pink. Mais surtout des oeufs, beaucoup des oeufs.

We zitten tussen de stapels met boeken in zijn huiskamer en drinken filterkoffie. Martien van Agtmaal (1976) debuteert bij Van Oorschot met ‘Het objectief’. De boekpresentatie vond plaats onder een brug in Amsterdam. Voor De Optimist vroeg ik Van Agtmaal naar de obstakels tijdens het schrijfproces, naar de rol van tijd in zijn boek en naar ‘zijn’ stad.

autopilot op een avond was ik alleen het achterwerk van het paard, niet meer het hele dier en met een grappig schaartje knipte ik de helften, gaf ze namen nu lang vergeten, lang geleden begraven zo gaat het altijd, zeg jij het zijn de verkeerde dingen die we mooi maken onweer. een steenmarter schiet door […]