Een essay van Maaike Rijntjes over Suzanne Césaire, over een planeetonderzoeker, en over de mogelijkheden van surreële poëzie.

mijn therapeut zei hij heeft de spanwijdte niet opeens dacht ik nee hij is een vis ik ging op zoek naar vinnen zijn naakt was me niet vreemd trok zijn broek naar beneden vond schubben op zijn dijen een waarachtige vin straal vies mals verborgen tussen benen we gingen naar een cocktailparty hij sprak over […]

the past is floating in the present’s pixels // fractures flowing into new futures // Deze poëtische beschrijving van de dichter Bren Booth-Jones hoort bij dit artwork van Noortje Stortleder, die gipsen beelden maakt van onder meer haar eigen lichaamsdelen, ze digitaal fotografeert en manipuleert, en met behulp van artificial intelligence de delen aanvult tot hele lichamen.

Speciaal voor De Surrealist, onze themamaand, schreef Pieter Drift een kleine maar mooie hommage aan de bekende surrealistische film <i>Un chien Andalou</i> (1929) van Luis Buñuel en Salvador Dalí. De film zou een aaneenschakeling zijn van beelden die ze de nacht voor de filmopnames hadden gedroomd.

Ik was net na het hardlopen op de bank geploft en wreef gedachteloos over mijn warme benen. Terwijl ik naar mijn schoenen keek, viel het me opeens op. Of eigenlijk: ik zag het nu wéér. Ik had verschillende sokken aan. De linker was groen met watermeloentjes, van dun katoen. De rechter juist spierwit, van stugge […]

Toen ik hem tegenkwam liep ik door Zwitserland, althans, daar leek het op: het waren de bergen van Asturië. Hij liep al een tijdje voor me, en hoewel ik hem ongeveer drie keer mijn leeftijd schatte, liep hij net zo snel als ik, misschien zelfs sneller. Ik kon hem dus niet inhalen, wat ik bij […]

Een nieuw droogkomisch verhaal van de getalenteerde Pieter Van de Walle op De Optimist! De ingrediënten van dit keer: de uitgestorven kantoortuin, de kom vol hongerige vissen en het verlangen (of toch de weerzin?) naar een welverdiende vakantie. Met een prachtig kleurrijk en levendig beeld van Evelien Cambré.

In april 2023 verschijnt <i>Mijn cloud, die de uwe is</i>, de vijfde bundel van Anouk Smies. Een bundel waarin je in ieder geval Raymond Kurzweil, eindtijdsektes, Russische naalden en duiveluitdrijvingen kunt verwachten. Drie gedichten uit deze bundel publiceert De Optimist alvast vandaag. 

In een wijk met oude bungalows gebeurt iets wat het daglicht niet kan verdragen – dat kunnen we nog net zeggen zonder iets te verklappen van dit knappe verhaal van Kimberly Krul. De verteller is een kind dat als straf regelmatig naar de vliering verbannen wordt, en daar met een mes kunstwerken in de vloer snijdt. Ze houdt er zo haar eigen methoden op na om problemen op te lossen.