'We hadden rond deze tijd al dood / moeten zijn' We trekken ons niets aan van de eerste zomerdagen, integendeel. Vandaag publiceren we vijf gedichten van Wouter Dalem, waarin skeletten rondrijden in auto's, dieren sterven en wordt gezoend op het kerkhof. Het bijbehorende beeld 'Drie tongen' is gemaakt door Kim Ouweleen.

´je praat net met de caissière als je stiefmoeder- voorbij loopt verkleed als Jeanne d’Arc was ze dan toch een heks denk je verbaasd´ De beelden die Mhiera den Blanken in haar surrealistische poëzie oproept zetten de lezer op het verkeerde been en weer terug.

'Vanaf het moment dat het achter de rug was, hikte ze tegen deze stap aan. Bedachtzaam trok ze haar donkerblauwe jas aan, die met de ruches op de borst. Ondanks de tijd van het jaar was het nog koud en vochtig buiten, in huis hing een kilte die ze er met de gaskachel niet uit kreeg. Voor ze de deur achter zich dichttrok, keek ze nog één keer om.'

Jaren later blikt Nienke terug op een vormende herinnering uit haar jeugd. Een werkelijk prachtig, klein en intiem verhaal van Nelson Morus. Dank aan Ilse Groot Nuelend voor de mooie illustratie.

Iets waar we eigenlijk te weinig van publiceren: oorlogsproza. Sybren Sybesma schreef dit korte verhaal met als setting een ziekenhuis tijdens de Eerste Wereldoorlog, waar wordt geijld, gebeden, gestorven en gerouwd. Het beeld is gemaakt door onze eigen Zep de Bruyn.

Op speelpleinen door heel Amsterdam hangen bokszakken; Marieke de Groot besluit daar tijdens de pandemie gebruik van te maken. In het boeiende essay ‘Spelenderwijs’, onderzoekt Marieke het concept ‘spelen’. Want wat zijn de voorwaarden, wat zijn de regels en hoe leren wij – als kinderen, maar óók als volwassenen – onze plek in de wereld te vinden door middel van spel? De speelse illustratie is gemaakt door Amber Pieren.

Het korte verhaal 'Klaartje' van Eva Gabriela is misschien wel even griezelig als troostrijk. Sandra's moeder is overleden en ligt in haar kist, maar zoals altijd is Klaartje er om Sandra voorlopig te vergezellen. Voorlopig? De mooie collage is van Pim van Huisseling.

Waarom lijken verjaardagsfeestjes zo vaak op elkaar? En waarom is het zo vernederend om als eerste te arriveren op een verjaardagsfeestje? Wie dit al ongemakkelijke vragen vindt, staat nog heel wat te wachten in het korte verhaal 'De afwezigen' van Martijn van Bruggen. Het toepasselijke artwork is van Anne Kleinjan.

In dit beklemmende verhaal van Bram de Ridder voert Aron het woord. Je zit in zijn hoofd en hallucineert met hem mee, terwijl je wordt meegenomen in een stroom van gedachten en associaties. Een koeienregen, gesprekken met Jim Morrison en cassettebandjes - niets is te gek.