Ik klemde de hengel onder mijn oksel en sloot de deur van de tuinschuur. Mijn zoon lag nog te slapen, hij was weer naar de stad geweest. Zijn arm hing van het stapelbed naar beneden. Ik stapte stilletjes door de tuin en langs het huis van meneer Verstappen. Ik wilde hem en zijn vrouw niet […]

En of er iets gebroken is je leent een beweging op het moment dat de rente zo laag is dat hij uitgesproken negatief is, met welke prijs ga je akkoord omdat je zorgvuldiger omgaat met wat je leent van een ander strijk je de beweging glad, maar is het dan meer of minder waard zoals […]

De ambulance De twee ambulanciers legden me op een brancard en tilden me de ziekenwagen in. Ik had er alles aan gedaan om ze tegen te houden. Mijn smeekbedes werden al snel overstemd door het geluid van de loeiende sirene en op mijn rug liggend trilde mijn lichaam door de hoge snelheid waarmee we over […]

Op het moment dat ik het briefje op de keukentafel zie liggen weet ik dat het mis is. Ik twijfel geen moment en bel 112. Niet dat er voortekenen waren in de afgelopen weken. Zoals elke woensdagochtend als ik het huis binnenkom via de achterdeur, tref ik ook deze morgen in de kleine keuken één […]

13 09 Liefste, het spijt me zo! Het gebeurde zo plots. We waren niet eens bij de mars aangekomen of ze hadden ons al omsingeld. Snel probeerden we een keten te vormen door de armen in elkaar te haken, maar ze trokken ons grof uiteen. Het was alsof ze kippen uit een ren pikten. Die, […]

“De bokken wacht eeuwige straf.” In de stormachtige winter van 2019 vond ik het opeens hoog tijd om de kasten en laden in mijn huis uit te mesten. Als kuur tegen het lege-nest-syndroom dat ik opliep nadat mijn dochter in Diemen was gaan wonen, op tien minuten fietsen van het Science Park waar ze zich […]

Uit de verhalenbundel Los terneros, Páginas de espuma, Madrid, 2018. Vertaling uit het Spaans: Daan Pieters   In de metro zien Petrarca en ik iets vreemds: drie blinden, die elkaar bij de ellebogen vasthouden als wagons van een dronken trein, volgen een beambte die hen over het perron naar boven leidt.    Als ze bijna […]

vos ik heb je niets horen zeggen geen geluid gemaakt er waren wolken vlakten die zich steeds verder er was licht kaal verzadigd poollicht dat alles ondersneeuwt misschien heb ik het vuur te laat gedoofd heb ik schaterlachend de laatste boot verbrand ik zie je op de loer zacht dier je was er al die […]

Simone ziet eerst het bord met haar naam en daarna pas de jongen die het vasthoudt. Het vertedert haar hoe Christian erbij staat, ze kan het niet helpen. Hij houdt het karton onzeker voor zich uit, als een lifter die niet weet of hij aan de goede kant van de weg staat. Hij lijkt in […]