Ik sta hier, in deze kamer, in dit gebouw, in deze straat. Ik ben, maar ik doe niets. Ineens zie ik het. Het spreekt en ik kan het niet verstaan. Ik doe een stapje dichterbij. Het praat in een taal die ik niet ken. Het lijkt alsof het me iets wil vertellen. Sorry, heeft u […]

In eerste instantie dacht ik dat ze op straat woonde. Ze kwam naast ons zitten, net toen wij met onze dampende hamburgers naar een vrijgekomen L-vormig bankje waren verhuisd, ver weg van een groepje kettingrokende kunstacademiestudenten. Ze droeg een beige legerbroek en had haar eeltige voeten in Birkenstock-sandalen gestoken. Uit de binnenzak van haar bodywarmer […]

Vertaald door Anne Lopes Michielsen Ik zit ongemakkelijk, maar ik durf niet te bewegen omdat ik je niet wakker wil maken. De zeurende pijn bedaart als ik mijn rug recht. Ik zit half op de rand van het bed en laat het matras helemaal voor jou. Nu je in een diepe slaap bent gevallen, kan […]

Vertaald door Heleen Oomen Mama is eenzaam en langzaam gestorven. De doodsoorzaak, zeggen de artsen, was vergiftiging. Vergiftiging, mama. Wat een idiote gedachte. Ik ben niet met de dokters in discussie gegaan, ik heb alleen de papieren getekend en de begrafenis geregeld. Als mama iets goed kende, was het wel haar huisapotheek. Ze doseerde altijd […]

Soms kom ik weleens mensen tegen die vragen wat ik nu doe. Op verjaardagen, vooral. De interesse neemt af zodra ze mijn antwoord horen. Mijn lange haren en volle baard leiden tot speculatie. Wilde verhalen worden mij toebedeeld. Activist, natuurmens, reiziger. Het leven van een muzikant. De waarheid stelt teleur.            Na mijn repliek probeert men […]

Vertaald door Lies Lavrijsen Appartement 11 HET KIND    Dat kind, kijk goed naar dat kind. Iedere zomer is dat kind een jaar ouder.    Iedere zomer geeft de zon zijn kastanjebruine haar een lichtere kleur, rossig met een blonde glans. Iedere zomer pompt het ’s morgens de banden van zijn bmx op en rijdt […]

Klecks – hét platform voor poëziekritiek – en uw geliefde podium voor hedendaagse poëzie, De Optimist slaan de literaire handen ineen en presenteren de reeks ‘De Regelname’. Eens per twee maanden vragen we een dichter welke regel hij of zij zelf geschreven zou willen hebben – en waarom. En we vragen hem of haar met […]

Krijsen   ik zag de beste meisjes van mijn generatie vernietigd door verdriet. ze spoken door mijn hoofd. misschien is dit gotiek, een krakend landhuis beneveld met geesten. daar zijn verdrietige meisjes voor gemaakt, om rond te waren door lange gangen, zich in bed te verschuilen, te verdwijnen.   it was a queer, sultry summer, […]

Je ziet ze wel vaker: uitgebluste echtgenoten die zich even afzonderen in een van de keurig ingerichte demo-keukens of woonkamers, kinderen die een dutje doen op de afgeprijsde sofa's, een vergeten grootmoeder in een kinderkamer, maar dit is anders.